De plas over (van Calais naar Dover)

(Waarschuwing: lang verhaal, doorgaan op eigen risico) ;-)

Een paar weken geleden kreeg ik een mailtje van Mark. Tijdens mijn PPL theorie opleiding hebben we wat theorie cursussen tegelijk gedaan. Hij stelde voor om met de lichting recent gebrevetteerden een leuke buitenland vlucht te gaan maken. De afgelopen jaren zijn op die manier binnen VCR wel meer clubs ontstaan. Het leuke daarvan is dat de ervaring ongeveer gelijk is en dat iedereen nog wel overal naartoe wil, zeker bestemmingen in het buitenland.

Zijn plan was om de plas over te gaan naar Engeland. Top idee natuurijk, want de leerlingendag tijdens de opleiding was enorm goed bevallen, dus waarom ook niet zoiets doen als je je brevet hebt?

Na een rondje mailen bleven er 8 man over. Mark, Amit, Oscar, Coen, Max, Wieke, Evert et moi.

De route zou worden: EHRD > EBOS > EGMD > EBKT > EHRD. Of in gewone mensentaal; van Rotterdam naar Oostende (Belgie), daarna Lydd (Engeland) en via Kortrijk (Belgie) en weer terug naar Rotterdam. 4 legs, zodat elke piloot een leg kon vliegen. Datum van de vlucht; 17 okt.

Een weekje voor de vlucht hadden we op de club afgesproken om te bepalen hoe we precies zouden vliegen qua route en wie welke legs zou vliegen. Dat laatste gebeurde via loting. Ik mocht de eerste leg Roterdam > Oostende vliegen.

Afgelopen zaterdag was het dan zover, de vlieg dag. De PH-SVQ en de PH-VSY stonden gereserveerd. We hadden om acht uur op de club afgesproken, iedereen was er ook rond die tijd. Behalve Evert, die had gemaild een bijholte ontsteking te hebben opgelopen. Grounded dus.

Het weer leek prima vliegbaar, maar Oostende had te kampen met veel wind. Richting 020, 20 knopen, gusting 30. Mmm, met een baan 08 een tikkie te veel van het goede.

Na kort overleg besloten we de route om te gooien, dus ik zou naar Kortrijk vliegen ipv Oostende, want Kortrijk was prima te doen qua wind. Dus moest iedereen in de pen klimmen om de navigatie plannen opnieuw uit te rekenen.

Met een half uurtje waren we dan zover en om 09:00 vertrokken we richting vliegmachines.

Ik zat met Oscar, Amit en Wieke in de SVQ, Wieke zou de radio doen tijdens de eerste leg. We hoefden niet te tanken, we konden meteen vertrekken.

De mannen met de VSY moesten wel tanken, maar die moesten nog 20 minuten wachten totdat het tankstation beschikbaar was. Terwijl wij vertrokken van baan 06 richting Hotel zagen we nog weinig beweging in de VSY.

Na Hotel vlogen we naar het baken HSD (Hotel Sierra Delta) middels VOR. Daarna werd het Belgische VOR baken COA (Costa) ingesteld en we staken de FIR (grens) over. Bye bye Nederland, Hello Brussels info.

Vanaf Costa vlogen we met een directe koers naar Kortrijk. Ik had daar baan 06 verwacht gezien de wind, dus had ik punt November als laatste waypoint opgenomen in mijn nav plan. Maar toen we ons aanmeldden bij Kortrijk Radio hoorden we dat baan 24 in gebruik was met een left hand circuit. Ok dan, andere richting dus. Er stond dan ook nauwelijks wind daar, terwijl het 15 minuten vliegen verder bij Oostende stormde. Bizar (of 'straf' zoals de Vlamingen zeggen).

Gauw even de kaart erbij. Right, op 1500 voet het veld over, keren bij Sierra, en dan via die kant het circuit in. Zo gezegd zo gedaan, en 10 minuten later stonden we na een zachte landing op het asfalt van Kortijk Airport.

Al die tijd hadden we de VSY niet gehoord op de frequenties, dus we waren benieuwd hoever zij waren...

Oscar kreeg Max aan de lijn. Ze waren eerst naar Midden Zeeland gevlogen om daar te tanken. Maar ze moesten dus nog vertrekken naar Kortrijk. Het duurde dan ook nog wel een uurtje voordat ze er waren.

De volgende leg was naar EGMD, ofwel Lydd in Engeland. Daarmee zouden we eerst door het Belgische luchtruim, daarna het Franse en als laatste het Engelse luchtruim gaan. Oscar vloog deze leg, ik deed de radio.

Bij start-up mopperde de meneer in de toren dat we geen vliegplan hadden voor Lydd. Maar die had Oscar een uur daarvoor al doorgebeld, moest er dus zijn. Net toen we wilden gaan bellen riep de meneer 'disregard', hij was er dus toch (stond denk ik al 45 minuten voor z'n neus). Hij gooide gelijk ook maar even de baan om, waardoor we een heel eind naar de holding 06 moesten taxiëen. Ach ja, Belgie.. :)

Direct na takeoff via Whiskey afscheid genomen van Kortrijk en aangemeld bij Brussels info, waar we een squawk code kregen voor de transponder. Niet lang daarna naderden we de FIR met Frankrijk, dus over naar Lille info. Dit was mijn eerste kennismaking met Franse luchtverkeersleiders. Ehm, 'apart' zal ik het maar noemen. Veel Frans geklets in de lucht en het Engels is ook meer FRengels. Goed luisteren en nog niet verstaan wat ze zeggen. Maar uiteindelijk snapten we de bedoeling.

We vlogen via Calais en daar liggen een paar verplichte meldpunten omheen. De CTR van Calais gaat tot 1500 voet, we vlogen op 2200. Bij het eerste meldpunt Sierra aangekomen meldde ik dit bij Lille info, waar het enorm druk was op de frequentie. Roger was het antwoord.

Halverwege de CTR werden we overgezet naar Calais tower. Die begeleidde ons terwijl we de voorbij kust vlogen, het kanaal over.

We moesten 'mid channel' oproepen en toen we dat deden werden we overgezet naar Manston Radar (ipv London info wat we verwacht hadden).

De Engelse luchtverkeersleiding is overigens top. Waarschuwen met grote regelmaat voor ander verkeer en de terminologie is natuurlijk prima te verstaan (pass your message...). Zo vlogen we verder richting Dover en al gauw zagen we de 'overkant'. Gaaf!!!

Bij Dover aangekomen een left turn richting Lydd, langs Folkstone. Toen we abeam Folkstone vlogen werden we overgezet op Lydd Approach, die ons verder naar het veld begeleidde. We hadden netjes v.t.v. de ATIS van EGMD beluisterd, dus konden ons aanmelden met Information letter en QNH.

Baan 03 was in gebruik en we mochten direct downwind op vliegen. We werden overigens niet naar Lydd tower overgezet, we bleven op de approach frequentie tot en met de landing.

De wind was pittig en goed cross, dus Oscar had z'n handen vol aan de landing, maar zette 'm netjes neer. Nadat we van de baan af reden kregen we parkeer instructies (first row, next to the twin) en ze vroegen of we brandstof nodig hadden. Dit bevestigde ik met een beleefde 'yes please'. We stonden nog niet stil toen de tankwagen al aan kwam tijden. Wat een service!!

Vlak na dat we uitgestapt waren kwam de VSY aanzetten, met Max aan de yoke. Die mochten na de landing naast ons parkeren.

Daarna liepen we met z'n allen naar het havenkantoor om het landinggeld te voldoen en de brandstof af te rekenen. 12 pond voor de landing...cheap!

Inmiddels hadden we allemaal honger gekregen, dus kaapten we een grote tafel in het restaurant voor lunch en voorbereiding van de derde leg. De kleine briefing room werd dankbaar gebruikt voor vliegplannen en bekijken van weer info.

De derde leg ging terug over het kanaal naar Oostende (EBOS) aangezien de wind daar nu binnen de limieten viel. Amit als pilot flying, Wieke deed weer de radio.

We waren met de SVQ als eerste airborne. Na 10 minuten vliegen vroegen we Lydd approach of we een paar orbits mochten doen, omdat we wat wilden wachten op de VSY. Dat was geen probleem, de VSY werd gewaarschuwd voor die Robin die aan het cirkelen was. :)

Na twee orbits kwam de VSY in beeld. We hadden frequentie 123.45 op de tweede radio bijgezet, zodat we airplane to airplane konden communiceren.

Erg gaaf zo langszij..

Toen we halverwege het kanaal waren werden we overgezet op Paris North. Beetje vreemd vonden we,en er kwam ook geen antwoord op de oproep. Ook niet bij de tweede keer. Pas bij poging drie werd er iemand wakker. Maar deze meneer zette ons al na een paar minuten over op Lille Info. Met deze ATC aan de lijn vlogen we weer de CTR van Calais over, maar nu noordwaarts parallel aan de kust.

En weer halverwege de CTR werden we overgezet op Calais tower, deze mevrouw vroeg ons te melden als we de CTR uit waren. Ehm, we zitten er boven hoor, niet erin. Nou ja, Franse slag zullen we maar zeggen.

Al die tijd werd gesmeten met verschillende transonder codes, frequenties en QNH, Wieke had het er maar druk mee. Kun je nagaan wat de werkdruk is als je vliegt én de radio moet doen én navigeren. We zaten ook nog in een buitje boven Calais, dus alle zeilen bij.

Nadat we de CTR waren gepasseerd en de FIR grens waren genaderd werden we direct overgezet op Oostende Approach. Deze verkeersleider klonk direct een stuk professioneler, we mochten de Oostende TMA in op 2500 voet (weer een nieuwe squawk) en vroeg ons te melden als we het veld visual hadden. Daarna werden we overgezet op Oostende tower voor de nadering. We mochten een direct final baan 08 vliegen, makkie dus.

De wind daarentegen was alles behalve makkelijk. Met een flinke crosswind (14 knopen) zetten Amit de kist op de baan. Tikkie hard, maar alles zat er nog aan. De VSY kwam vlak achter ons aan.

Eraf bij Echo1, taxi via Kilo naar Apron 3.


Daar stond een marshaller te wachten die ons naar de parkeerplek begeleidde en ons naar het terminal gebouw bracht, want dat was een behoorlijk stukje weg.

In het restaurant daar wat gedronken en de voorbereiding gedaan voor de laatste leg, back home. Oscar wilde graag nog een leg vliegen in de Piper, dus hij verhuisde van kist. Wieke werd op de SVQ pilot flying, Amit on the radio en ik overdwars on the backseat.

Na een strakke take-off van Wieke hingen we al snel langs de kust op de opgedragen 1000 voet.

Na korte tijd werden we overgezet op Dutch Mil info en vlogen we Nederland weer binnen.

Omdat we inmiddels op 2000 voet vlogen meldde Amit ons aan bij Rotterdam approach voor het laatste stukje terug. De VOR HSD deed wat vreemd, dus ik gaf Wieke vanaf de backseat vectors richting VRP Hotel middels mijn GPS. "Wieke, koers 040, Hotel dead on..". ;-)

We hoorden de VSY een very long final 06 vragen welke ze ook kregen. Wij besloten de standaard Hotel arrival te doen. Tien minuten later stonden we na een nette landing weer op het asfalt van EHRD, net vóór de VSY. Fijn om heelhuids terug te zijn, jammer dat de vlucht er weer op zat.

Natuurlijk nog even nakletsen (lees: stoere verhalen vertellen) en de meeste bleven ook nog wat eten op de club. Tegen negen uur was het gedaan, tijd om naar huis te gaan na een lange maar fantastische dag.

Het was echt een top dag, dit gaat zeker herhaald worden. Mark, thnx voor de organisatie!!!

De rest van de foto's en de GPS track.

Happy Landings!!