Fore!

Afgelopen maandag alweer een gave vliegdag gehad. Gaat weer goed zo de laatste tijd.  ;-)

Een tijdje geleden las ik op de Airwork site een oproep van Rudy die een golfvlucht naar Engeland wilde maken. Twee componenten die me wel bevielen aan dit idee: vliegen + golf. Het eerste doe ik natuurlijk al een tijdje, maar het tweede ben ik nog maar net mee begonnen. Het leek me leuk om dit met mijn vader (ook net begonnen met golf) en mijn broer(tje) Patrick te doen (bijna golf pro). Mijn vader moest helaas afhaken maar Patrick wilde graag mee.

Na veel heen en weer gemail en afspraken maken via een Facebook groep kwam het tot 19 mensen in 6 vliegtuigen; 3 vanuit Rotterdam en 3 vanuit Midden-Zeeland en de bestemming werd de Lydd Golfclub op 2 minuten van Lydd Airport(EGMD).

Het zou een lange dag worden, dus heel vroeg op pad. We waren dan ook al om 07:00 op het vliegveld. De club is zo vroeg nog niet open, dus moesten we door een andere ingang het vliegveld op; gate 18. Hier zit officiële beveiliging, gaat al je bagage (volle golftassen en trolley's) door een röntgen scanner en je zelf door een metaal detector. Patrick kreeg als passagier zelfs een echte boarding pass! Het ging allemaal vrij snel en even later liepen we via Lima naar de PH-SVP die voor het clubgebouw stond. Een collega vlieger was zo vriendelijk geweest de avond ervoor de koffer met de verplichte papieren, het logboek en 3 zwemvesten in het toestel te leggen (bedankt Wieke). Dus golftassen in het bagage ruim proppen (ging prima overigens), preflighten en instappen maar.

Om half acht vroegen we startup clearance aan en hoorden ook een andere kist van het groepje opstarten.
10 minuutjes later waren we vertrokken van runway 24, left turn out direct Spijkenisse, 1300 feet.

Binnen een half uur stonden we op Midden Zeeland. De havenmeester was extra vroeg gekomen, zodat we vanaf 08:00 konden landen. Koffie!

De anderen waren inmiddels ook allemaal binnen en terwijl de laatste nog stond te tanken vertrok de eerste al richting UK, de wat langzamere Cessna150 van organisator Rudy. Hij ging DCT van EHMZ naar Dover, de rest zou eerst een stuk via de Belgische kust vliegen en dan bij Koksijde of Calais de oversteek maken.

We hadden v.t.v. afgesproken dat we een passagier zouden meenemen vanaf EHMZ en na kennis gemaakt te hebben stapten we in voor onze vlucht. Nadat we opgestegen waren klommen we naar 2500 voet boven een dun laagje scattered bewolking. Bij de Belgische grens zette Dutch Mil ons over op Oostende approach die ons het hele stuk naar de Engelse FIR begeleidde. Koksijde was wel actief, maar we hoefden niet over naar hun controller. Mijn vliegplan was om via de kust naar Koksijde te vliegen en vandaar direct naar Dover, gebruik makend van de VOR DVR als backup voor mijn GPS en de route op papier. Visueel navigeren boven water is toch lastig.  ;-)

Het verliep allemaal perfect en we hadden op 3000 voet echt een prachtig uitzicht. Kort nadat we 'coasting out' gingen zagen we in de verte de krijtrotsen van Dover al liggen. Deze foto is van Rudy:

We moesten ons mid channel melden, waarna Oostende ons overzette naar London info. Engeland staat bekend om de goede ATC, wat ook nu weer het geval was. We mochten doorvliegen op 3000 voet en moesten ons melden wanneer we Dover bereikt hadden. Geen vuiltje aan de lucht...of toch wel?

Degene met een tweede radio aan boord hadden deze ingesteld op 123.45 Mhz, de chat frequentie. Ik hoorde een discussie tussen twee kisten voor ons (Rudy en aan ander vliegtuig) over uitwijken naar Headcorn. Iets met het weer op Lydd. Ik schakelde de Lydd ATIS in en inderdaad, niet te doen. Clouds at 300 feet, tegen de verwachting in. Uitwijken dus! 'PH-SVP diverting to Headcorn'.

Gelukkig had ik dit goed voorbereid en konden we snel koers zetten naar EGKH. De Engelse controller was enorm behulpzaam in het omleiden van de 6 toestellen en het waarschuwen van Headcorn. In no time lag iedereen op koers naar Headcorn, op een enkeling na die geen kaartje van EGKH bij zich had. Die moesten we dus een beetje 'binnen praten'. Had ook wel weer wat.

Tussen Dover en Headcorn haalden we de Cessna van Rudy in, die een paar gave air to air shots van ons heeft gemaakt.

Rudy was bekend met het veld en vroeg een straight in voor de baan in gebruik; 29. Aangezien het voor mij een onbekend vliegveld was besloot ik een standaard circuit te vliegen om het aanvliegen wat makkelijker te maken. In Engeland kennen ze een overhead join procedure, maar ik mocht na overleg de ons bekende 'haaks op downwind' variant gebruiken, aangezien we vanuit het zuiden kwamen. Na even zoeken was het field in sight en na Rudy doken we final 29 op. De landing op het Engelse gras was prima, uitwijk geslaagd!

Gelijk maar even bijtanken voor de terugvlucht, terwijl iedereen veilig binnenkwam. Landing hoefden we niet te betalen omdat we uitgeweken waren. Wat een service! Vliegen in de UK rocks!

De meesten besloten per taxi naar Lydd te gaan voor het rondje golf, anderen met een IR op hun papiertje besloten alsnog naar Lydd te vliegen.

Aangezien dit een vliegblog is en geen golfblog zal ik dit stukje kort houden. -;)
Het was mijn eerste keer op een echte 18 holes golfbaan. De termen bunker, water en lost ball waren tot dan toe theoretisch. 'Waren' i say. Ik maakte in praktijk kennis met allemaal. Wel iets anders dan de lessen tot nu toe in Delft...
Maar, ook een hole op par gespeeld en voor het eerst en met succes m'n driver geprobeerd. Uiteraard beginners geluk, maar de verbazing op mijn broers gezicht was leuk toen de bal wegvloog (in de goede richting).  ;-)  Anyway, erg gaaf om te doen en leerzaam, dat zeker! En super vriendelijke mensen daar!

We hadden door de uitwijk en taxi rit helaas niet genoeg tijd voor de complete 18 holes, dus na 13 stuks werd het tijd om per taxi terug te keren naar het vliegveld.

Er waren nog 3 toestellen blijven staan op Headcorn. De rest was via Lydd vertrokken.

Na wat gedoe met het vliegplan mochten we vertrekken voor de retourvlucht naar EHMZ. London info meldde ons dat onze voorgangers allemaal op 3500 voet het kanaal overgingen, of ik dat ook wilde. Sure, what the hell. Wilco Dover.

Vlak voor Dover hoorden we nog wat spannends op de frequentie. Een Engels toestel dat uit Frankrijk kwam met bestemming Lydd meldde een pan pan vanwege mogelijke problemen met het landing gear. Hij had niet de 'three greens' maar er was hem door de havenmeester op het veld van vertrek wel verteld dat het gear 'visual up' was. Hij vroeg London Info te coördineren met Lydd ter voorbereiding van zijn landing daar.
We moesten bij de FIR over naar Oostende approach, dus de afloop hebben we niet gehoord.

Na een rustige vlucht met een fijne groundspeed van 128 kts stonden we na precies een uur weer op EHMZ om onze passagier af te leveren. Landing betalen, laatste vliegplan indienen en rustig aan de kist weer in voor de laatste leg naar Rotterdam.
Via de Hotel arrival even over onze vaste golfbaan in Delft gevlogen, gevolgd door een right hand runway 24. Een vertrekende 737 van Transavia mocht even wachten op ons. Ha! Een keer andersom nu, gnagna!  ;-)

Het was een lange dag geweest toen we rond 19:45 het vliegtuig weer op zijn vaste plek zette. Maar wel heel erg gaaf weer en totaal 3u55 in het logboek erbij, inclusief uitwijk ervaring. A flight to remember.

De GPS heeft natuurlijk de track opgeslagen. Andere foto's hier en hier.
Hier de blog van Rudy over deze vlucht.
Cheers!