We doen dat o.a. samen met twee grote organisaties, stichting Hoogvliegers en stichting Sailingkids.
Over Hoogvliegers heb ik al 'ns wat geschreven, maar Sailingkids is nieuw (voor mijn althans).
Sailingkids organiseert zeiltochten voor kinderen met een ziekte of handicap, vaak in samenwerking met andere organisaties, zoals het Sophia kinderziekenhuis of stichting KAISZ (kinderen met een auto immuun systeem ziekte). Die zeiltochten duren meestal 5 dagen en om de kinderen alvast aan elkaar te laten wennen organiseren ze een paar weken daarvoor een meet&fly bij de Vliegclub rotterdam.
Gisteren was er een dag georganiseerd door Salingkids voor KAISZ, en natuurlijk werden er vliegers gezocht voor de rondvluchten. Ik had me daarvoor aangemeld en zou 2 vluchten doen.
Er zouden 18 kinderen komen maar samen met ouders, begeleiders en vrijwilligers en groep van bijna 60 man. Volle bak op de club dus.
Ik was er al in de ochtend om Wouter van onze club te helpen met de organisatie, en om even voor hem in te vallen omdat hij tussendoor even weg moest.
Rond elf uur kwamen alle kinderen en ouders op de club. In onze hangaar werden eerst twee presentaties gedaan door salingkids, en daarna één door Wouter die wat vertelde over het vliegen.
Vervolgens ging het hele gezelschap met een bus over de luchthaven voor een rondleiding.
In het uur dat ze weg waren kregen de vliegers de gelegenheid de kist op orde te brengen en eventueel te tanken. Ik vloog de PH-SVI, en die moest inderdaad getankt worden.
Om 15:00 begon de eerste vlucht. Ik had drie passagiers, 1 dame en twee stoeren heren. Na wat uitleg en voorbereiding stapten we in en werden we uitgezwaaid door de ouders. Geen van mijn passagiers had ooit gevlogen, drie keer luchtdoop dus.
Het weer was goed, wel een behoorljke crosswind met vlagen, maar verder ok. We zouden opstijgen van baan 24, dan via de A13 naar Den Haag, langs de kust naar HvH, en dan via de nieuwe Waterweg en de Euromast terug naar het veld. Een vlucht van ongeveer 30 minuten. We vlogen met 4 vliegtuigen tegelijk.
Foto van de take off:
De kids vonden het onwijs gaaf. De dame uit het gezelschap zat naast mij en was eerst wat stil, maar toen we eenmaal los waren kwam ze helemaal los. Het was nogal bumpy door turbulentie en convectie, en ik hoorde de kreet 'achtbaan' al van de achterbak komen. Ze genoten er i.i.g. enorm van.
Na een half uurtje kwamen we weer aan bij EHRD. Final 24 was erg tricky, flinke klappen op short final. Maar de kids hielden zich goed en na een boterzachte landing werd er luid geapplaudisseerd.Na het uitstappen op Lima renden ze naar hun ouders met de grote verhalen. Wat een leuke ervaring zeg.
Meteen daarna tijd voor vlucht 2. Deze keer twee dames en één heer, hij werd mijn co piloot.
Slechts 1 dame had ooit gevlogen, voor de andere twee ook de luchtdoop dus. Ook nu weer konden ze hun lol niet onderdrukken. Na 20 minuten meldde één van de dames achterin dat ze toch een beetje misselijk werd, maar dat ze toch nog wel graag even over het Feijenoord stadion wilde vliegen. Dus met kotszakje paraat toch nog een extra rondje, en daarna snel direct to Pappa. Het leek goed te gaan, maar op base hield ze het toch niet langer vol en werd het zakje gebruikt. Gelukkig viel het allemaal mee, maar toch sneu.
Ze was overigens niet de enige, er waren meer kinderen die niet alles binnen hielden.
Na het uitstappen natuurlijk weer snel naar de ouders met de verhalen. Ondertussen was het weer behoorlijk slecht geworden. Bij de landing op 24 had ik wind uit 190 met 11 knopen gusting 19. Was goed te merken ook. Het regende toen ik het vliegtuig opruimde.
Binnen op de club nog even nagepraat met ouders en veel hartelijke bedankjes ontvangen.
Het was een onwijs leuke ervaring, dit ga ik zeker meer doen. Inderdaad zoals Arjan meldt op zijn blog een aanrader voor vliegers die iets leuks willen doen met hun brevet...
Ik was er al in de ochtend om Wouter van onze club te helpen met de organisatie, en om even voor hem in te vallen omdat hij tussendoor even weg moest.
Rond elf uur kwamen alle kinderen en ouders op de club. In onze hangaar werden eerst twee presentaties gedaan door salingkids, en daarna één door Wouter die wat vertelde over het vliegen.
Vervolgens ging het hele gezelschap met een bus over de luchthaven voor een rondleiding.
In het uur dat ze weg waren kregen de vliegers de gelegenheid de kist op orde te brengen en eventueel te tanken. Ik vloog de PH-SVI, en die moest inderdaad getankt worden.
Om 15:00 begon de eerste vlucht. Ik had drie passagiers, 1 dame en twee stoeren heren. Na wat uitleg en voorbereiding stapten we in en werden we uitgezwaaid door de ouders. Geen van mijn passagiers had ooit gevlogen, drie keer luchtdoop dus.
Het weer was goed, wel een behoorljke crosswind met vlagen, maar verder ok. We zouden opstijgen van baan 24, dan via de A13 naar Den Haag, langs de kust naar HvH, en dan via de nieuwe Waterweg en de Euromast terug naar het veld. Een vlucht van ongeveer 30 minuten. We vlogen met 4 vliegtuigen tegelijk.
Foto van de take off:
De kids vonden het onwijs gaaf. De dame uit het gezelschap zat naast mij en was eerst wat stil, maar toen we eenmaal los waren kwam ze helemaal los. Het was nogal bumpy door turbulentie en convectie, en ik hoorde de kreet 'achtbaan' al van de achterbak komen. Ze genoten er i.i.g. enorm van.
Na een half uurtje kwamen we weer aan bij EHRD. Final 24 was erg tricky, flinke klappen op short final. Maar de kids hielden zich goed en na een boterzachte landing werd er luid geapplaudisseerd.Na het uitstappen op Lima renden ze naar hun ouders met de grote verhalen. Wat een leuke ervaring zeg.
Meteen daarna tijd voor vlucht 2. Deze keer twee dames en één heer, hij werd mijn co piloot.
Slechts 1 dame had ooit gevlogen, voor de andere twee ook de luchtdoop dus. Ook nu weer konden ze hun lol niet onderdrukken. Na 20 minuten meldde één van de dames achterin dat ze toch een beetje misselijk werd, maar dat ze toch nog wel graag even over het Feijenoord stadion wilde vliegen. Dus met kotszakje paraat toch nog een extra rondje, en daarna snel direct to Pappa. Het leek goed te gaan, maar op base hield ze het toch niet langer vol en werd het zakje gebruikt. Gelukkig viel het allemaal mee, maar toch sneu.
Ze was overigens niet de enige, er waren meer kinderen die niet alles binnen hielden.
Na het uitstappen natuurlijk weer snel naar de ouders met de verhalen. Ondertussen was het weer behoorlijk slecht geworden. Bij de landing op 24 had ik wind uit 190 met 11 knopen gusting 19. Was goed te merken ook. Het regende toen ik het vliegtuig opruimde.
Binnen op de club nog even nagepraat met ouders en veel hartelijke bedankjes ontvangen.
Het was een onwijs leuke ervaring, dit ga ik zeker meer doen. Inderdaad zoals Arjan meldt op zijn blog een aanrader voor vliegers die iets leuks willen doen met hun brevet...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten