Les 18, Stevie Wonder

Vandaag ondanks de stevige wind les 18 gevlogen. Oom Aad ging mee als PAX. Op de vliegclub aangekomen was Victor nog even bezig, dus we gingen alvast even bij de kisten kijken die buiten stonden. Het was rustig, er waren veel pipers weg. Toen we weer binnen waren kwamen we buurman Mark nog tegen, samen met 6 weken oude Thijs, een PPLer in de dop.

We zouden op de PH-SVT gaan vliegen, maar omdat de vorige les een beetje uitliep omgeboekt naar de SVT, die was de hele middag nog beschikbaar. Meteen maar even een vliegplannetje ingediend met een (gokje) Romeo departure.Toen Victor klaar was besproken wat we gingen doen. Hou zou een combi les worden, Touch & Go's op Seppe, en instrument vliegen.

Naar buiten voor de pre-flight inspection. Zoals gewoonlijk was alles in orde en konden we boarden. Tijden het afwerken van de checklist kwam de KLPD nog aanzetten met een helikopter om de boel ff te zandstralen.We kregen toestemming om te starten en daarna om te taxieën naar Runway 24, Victor 2. Toen we op de taxi baan reden stond er een 737 van Transavia klaar om weg tegaan, en die kwam achter ons aanzetten. Toen ik bezig was met de run-up test meldde de Transavia al ready for departure, dus die konden we nog mooi zien vertrekken. Na een landende piper mochten we vertrekken.

Ik moest een soft field take off doen, wat betekent dat de je baan oprijdt en meteen een korte bocht maakt, remmen erop, gas naar vol vermogen en pas als het vermogen er vol opstaat de remmen los. Dit gebruik je bij het starten van bijvoorbeeld grasbanen. Je bent dan heel snel airborne zodat je niet lang aan het hobbellen of wegzakken bent. We waren inderdaad snel los en stegen naar 1500 ft voor een romeo departure.

Na ons te hebben afgemeld bij Romeo koers gezet naar Seppe. Onderweg even de Aerodrome information gevraagd bij Seppe radio, baan 25 in gebruik met een left hand circuit.Bij Seppe aangekomen gedaald naar ongeveer 730 ft, de circuithoogte en aan de slag gegaan. Als eerste een precision landing op de baandrempel. Ik zat veel te heftig te compenseren voor de stoterige wind, dus ik kwam veel te ver uit.
Opnieuw.
De tweede poging kwam ik veel te kort uit (en te langzaam) door te weinig vermogen. Tis ook altijd wat he. :) Landing 3 moest een flapless worden. Normaal maak je dan je downwind wat langer, maar de wind was dusdanig sterk dat dat nu niet echt hoefde. Deze landing ging netjes en de kist kwam mooi neer. Dat flapless heb ik wel wat mee, die gaan meestal wel goed. Flapless is ook meer geschikt voor deze windcondities. Standje één flaps of helemaal flapless met wat meer snelheid geven je wat meer stabiliteit t.o.v. de wind oftewel, je bent wat minder speelbal. :)

De vierde en vijfde landing werden een glide in. Daarbij klim je naar 1000 ft i.p.v. circuit hoogte, gooit op downwind halverwege het veld het gas eraf, en simuleert een landing zonder motorvermogen. De eerste kwam ik te kort uit omdat ik op downwind te lang doorvloog. Ik had onvoldoende rekening gehouden met de sterke tegenwind. Poging twee ging wel goed. Al snel na de power off naar base gedraaid, dus nu ruimte zat. Op final flaps 1 en twee, en zakken maar.
Algemeen had ik deze keer T&G's wat moeite met het bepalen van de hoogte voor het afvangen. Dat was steevast te hoog. Blijven oefenen maar.

Toen was het mooi geweest dus afgemeld bij Seppe radio, en na het vermelden van naam en lidnummer VCR kreeg ik te horen dat ik 9 landingen had gedaan.
9?! Eh, 5 hoor... Na wat heen en weer kletsen zijn het er 6 geworden. Als ik ooit op Seppe nog 'ns een colaatje ga drinken bestel ik er twee en betaal er één, dat staat al vast! :)

Op de terugweg naar EHRD tijd voor de eerste oefening instrument vliegen. Om mijn zicht naar buiten weg te halen kreeg ik een soort 'laskap' op mijn hoofd die ervoor zorgde dat ik wel de instrumenten kon zien, maar niet naar buiten kon kijken. Victor gaf me vervolgens instructies voor het draaien naar koersen het stijgen of dalen naar bepaalde hoogtes. Ik kan je melden dat het best lastig is. Je bent zo gewend aan naar buiten kijken voor visuele referentie. En die mis je ineens compleet. Maar na een minuut of vijf ging het wat beter en begon ik er lol in te krijgen. De wind was lekker op de kist aan het rammen, dus de naalden van de instrumenten gingen lekker tekeer. Goeie oefening zo.

Bij EHRD aangekomen mocht ik pas op downwind de kap weer af. En dan kost je je wel even tijd om weer te bepalen waar je bent. Na een redelijke landing op de displaced threshold stonden we weer op de baan. Taxi to Lima en klaas was kees.
Na ff napraten (o ja, approach checks volgende keer maar niet vergeten...) en ff kletsen met Arjan (thnx voor de kaartjes!) afrekenen en weer naar Rijswijk.

Nog ff de gevlogen route;


En de KML voor Google Earth en wat foto's...