Deze les zouden we noodlandingen gaan oefenen. Dat kun je ooit wel 'ns nodig hebben als de motor er opeens mee stopt (welke reden dan ook, incl te weinig brandstof...) of als er een andere omstandigheid is, zoals enorm slecht weer of een ernstig zieke passagier. In het laatste geval het het een voorzorgslanding want de motor doet het dan nog. Hoe dan ook, in beide gevallen kun/wil je niet meer terug naar het vliegveld.
In het praatje voor de start de procedure besproken. Best druk, na de motorstoring direct met de wind mee gaan vliegen, alles controleren (wat is de oorzaak, is het te fixen?), transponder op een speciale code (7700, 7500 is voor kaping, 7600 is radio kapot), proberen te herstarten, (gras)veld uitzoeken, mayday call uitzenden, 1000 voet punt in de gaten houden, draaien tegen de wind in, alle schakelaars op uit, en proberen op het veld van je keuze te landen. Ondertussen nog even de kap los, riemen extra vast en passagiers briefen. Pffff, is dat alles?
Gelijk ook maar even een vluchtplan doorgenomen. Een vluchtplan is geen plan om te vluchten (in case of emergency) maar een documentje waarin staat wanneer je vliegt, waarmee je vliegt, en waar je naar toe wilt. Dit moet verstuurd worden voor elke vlucht vanaf of naar een gecontroleerd veld. Nog nooit zelf ingevuld, dus ik was benieuwd naar de codes. Valt allemaal wel mee blijkt.
Na de briefing naar de kist voor de walkaround, checklisten afwerken, start-up en taxi. De wind was rot, dwars op de baan (350) met 10 knopen, gusts tot 23. Oftewel, een lastige start. En dat was 'ie ook, maar ging best wel ok. Op dat moment ook nog een fikse regenbui boven de baan. Erg leerzaam zullen we maar zeggen.
Ik moest ook een short field take off doen. Dat betekent flaps stand één (doen we sowieso), rem erop houden, vol vermogen, en pas als het vliegtuig begint te trekken de remmen eraf. Wel gaaf, en het werkt ook nog best goed. In no time op de 55 kts en omhoog met de geit.
Via Romeo de CTR uit en na afmelden een paar 45 graden bochten gedraaid. Heftige bochten, maar ging eigenlijk erg goed. Netjes hoogte en snelheid constant. Moet wel meer naar buiten kijken tijdens de bocht, maar was nog een beetje druk met zoeken naar referentie punten op het vliegtuig t.o.v. de horizon.
Daarna naar het laagvlieg gebied bij Gouda. Daar mogen we tot 100 voet dalen, zeg maar 30 meter. Arme boeren daar, schrikken zich iedere keer rot. :) We mogen dus niet landen, maar het scheelt niet veel.
Noodlandingen zijn best lastig, zeker met veel tegenwind. Bij twee van de drie kwam ik dan ook net iets te kort, tegenwind onderschat. De voorzorgslandingen gingen wel ok, dat is wel te doen aangezien je gewoon die ventilator voorop kunt gebruiken. Maar bij een noodlanding dus niet, motor blijf je af, die staat op 'idle', zeg maar stationair.
Na deze oefeningen terug naar het vliegveld. Boven Rotterdam hing een enorme bui, erg mooi om te zien van veraf. Maar ook een oh oh gevoel, want de bui hing vlak bij het veld.
Via Mike weer terug de CTR in. Iets te hoog aangehouden (1100 ft, 1000 is de bedoeling), langs Oscar en Papa. Normaal gesproken vlieg je (bij baan 06 in gebruik) na Papa midden over de baan voor een left hand circuit, maar de toren vroeg of we rechtdoor konden, en dan alleen een rechterbocht om voor 06 uit te komen. Prima!
Na de eerste rechterbocht hoorden we van de toren dat de wind boven de baan erg ruw was. We mochten direct landen en waren de enige; het was verdacht stil in de lucht.
Op de base leg voelden we de klappen al, en op final was het helemaal raak. De kist hing onder een horizontale hoek van een graad 0f 30 boven de baan (je komt schuin aanvliegen terwijl te wel min of meer rechtdoor gaat (zie de YouTube crosswind fimpjes).
Zoiets, maar met tikkie kleinere kist dan...
De toren deed zelfs de baanverlichting aan om ons te helpen. Vlak boven de baan de kist rechtrappen met het voetenstuur, stick naar links (linkervleugel laag houden) en landen maar. Victor zat in de aanslag om te helpen, maar ik kreeg het voor mekaar! Nette landing op het linker achter pootje.
Na 2 seconden bijkomen de 'after landing' checks en toen hoorden we van de toren dat we de op de baan mochten omkeren om terug te rijden naar de afslag. Backtracken heet dat.
Taxi ritje naar de club, en dat was 'm weer.
Nog even nagepraat en leerpunten besproken en toen zei Victor dat ik nu zelfs aan m'n eerste solo overland toe ben. Daarbij moet ik helemaal alleen vertrekken van Rotterdam, vliegen naar een ander veld, daar landen. En weer terug natuurlijk.
Weer dacht ik 'die vent is gek, dat kan ik nog niet', maar dat heb ik al 'ns eerder gedacht (eerste solo, les 7). Dus we zullen het wel zien, eerst maar 'ns op vakantie.
O ja, als er een spotter toevallig foto's heeft gemaakt rond 19:00 op EHRD, graag de foto's!
Posts
3 opmerkingen:
tjee dat gaat lekker snel! Ga zo door!!!
't was inderdaad boeiend weer gisteren rond die tijd. Kan me voorstellen dat die noodlandingen dan lastig te mikken zijn. Een weilandje is toch weer wat anders dan die kilometers baan van EHRD!
Ik mag vrijdag weer. En als we het KNMI moeten geloven krijg ik het iets rustiger voor m'n kiezen. Ik mag namelijk m'n eerste cirquitjes gaan oefenen...dus wel zo prettig.
Het is een vliegplan, vluchtplan is zoals opgemerkt een bajes ding.
Een reactie posten