M15

Het gebeurt niet vaak dat je de METAR bekijkt en M15 ziet staan. Minus 15. -15. 15 onder 0. Koud dus. Het belooft wel een hele mooie ochtend te worden deze zaterdag (zeggen ZE bij het KNMI), maar uit het raam kijkend om 08:30 zie ik de overkant niet; dikke mist.

De vlucht met oom en neef (aspirant verkeersleider) staat gepland om 10:00. Aangezien het gisteren gesneeuwd heeft zou het uitzicht prachtig moeten zijn, zeker als de beloofde strak blauwe hemel tevoorschijn komt.
Ik kijk nog een keer naar de METAR en TAF. Het moet toch echt opklaren als ZE (die van het KNMI) het bij het juiste eind hebben.

Om een uur of tien parkeer ik de auto bij de club. Aan de kust was de mist inmiddels aardig opgetrokken, maar vanuit het clubgebouw kan ik de overkant van het vliegveld nog amper zien. De METAR laat echter wel verbetering zien; 4km zicht nu, moet 6 worden. Kijk, dat gaat de goede kant op. We hope for the best.

Per toeval had ik een Robin DR-400 (PH-SVT) geboekt voor deze vlucht. Het voordeel van deze toestellen is dat ze binnen staan. Weliswaar is de hangaar niet volledig verwarmd, maar het is altijd prettiger dan de Pipers die dag en nacht buiten staan en zijn omgetoverd tot ijslollies met vleugels. Buurman Mark, die zometeen ook gaat vliegen, heeft zo'n ijslollie tot zijn beschikking. Good luck with that.  ;-)

Na de gebruikelijke uitleg over het vliegen en de route die we gaan volgen lopen we het platform op om het vliegtuig uit de hangaar te halen. Er staat een ander vliegtuig voor, die moeten we eerst even verkassen. Ondertussen horen en zien we verwoede pogingen van Piper vliegers om de motoren aan te slingeren. Ze willen niet echt, te koud. Het zonnetje begint door te breken, maar heel veel warmte biedt die nog niet. Ik zie de kar met de externe accu al rondrijden. Ze hebben het zwaar blijkbaar...

Ik laat de passagiers alvast instappen, Fred achterin en Niels naast me als co-piloot. Ik doe de preflight terwijl ze opwarmen in de cabine met het zonnetje erop. De kist is 100% in orde en ik klim erbij. Ik vraag toestemming voor startup en de Robin slaat meteen aan en loopt soepel. Lekker zo'n JET-A1 motor die binnen heeft gestaan, no wurries mate. We mogen aan de taxi tocht naar holding 06 beginnen, wat niet zo vaak voorkomt. Meestal krijgen we een intersectie als vertrekpunt, maar nu is alleen de holding vrij van sneeuw en ijs. De volle 2,2 km asfalt tot onze beschikking dus. Ik zie een KLM Fokker 70 op het platform staan, die gisteren was uitgeweken vanaf Schiphol. Het was een dramatische dag geweest daar, met enorm veel vertragingen en canceled flights. En ook vanochtend waren ze nog niet uit den spreeckwoordelijcke soep.  

Het begint wat drukker te worden bij Delivery en Tower, want inmiddels is de mist weg en is de zon er vol voor in de plaats gekomen. 4 knopen wind, magisch blauw, nice! Geholpen door de koude, dikke lucht zijn we in no time airborne, we gebruiken nog geen kwart van de baan. Left turn, west to Hotel, 1000 feet.

Mijn passagiers wonen in 's-Gravezande, wat na Whiskey een short hop is. Natuurlijk even wat orbits boven het huis, dat ook nu weer lastig is om te vinden. Maar via wat referentie punten vinden we al snel de woning en draaien we rondjes voor het Kodak Moment. We vliegen langs de kustlijn door naar de Maasvlakte (part 1 & 2), waarna we de Nieuwe Waterweg volgen richting Rotterdam Centrum. We krijgen toestemming van de toren om deze route door de CTR te vervolgen, we moeten alleen wel even ten zuiden van de rivier gaan vliegen i.v.m. aankomend verkeer naar baan 06. We doen dit natuurlijk meteen en na 5 minuten mogen we weer terug naar de geplande route.

We vliegen verder langs Vlaardingen, Pernis, Schiedam en Delfshaven richting Euromast. Fred en Niels hebben wel iets met Feijenoord, dus we vragen Tower of we een klein stukje door mogen vliegen om daarna wat rondjes boven het stadion te vliegen. Ook dat mag, het kan niet op deze ochtend. Het uitzicht is zoals beloofd prachtig met het besneeuwde en bevroren aardoppervlak onder ons. Iets met krenten uiit de pap, dit soort vluchten. Ik meld de toren dat we klaar zijn voor vervolg naar het vliegveld, via de Euromast en Rotterdam centrum. 5 minuten later landen we op baan 06 en we mogen eraf via de high speed intersectie, die nog helemaal wit is. 'Breaking action is poor' meldt de toren, maar dat hadden we zelf ook al gegokt. Bij Lima vraag ik of we misschien even op de toren mogen komen kijken, aangezien mijn neef naar de LVNL open dag gaat volgende week. Dat is geen probleem, gewoon even melden in de terminal. Gaaf!

We parkeren het vliegtuig buiten, want de SVT gaat zometeen weer met de volgende crew de lucht in. Wij stappen in de auto en rijden naar de terminal. Via het trappenhuis omhoog en naar de voet van de toren, letterlijk. Ik ken de weg daar een beetje en we hebben al gauw de beveiligde deur gevonden, ding dong. 5 minuten en vele trappen later staan we dan boven.

Ik kan me slechtere manieren bedenken om een zaterdagochtend door te brengen. Happy landings!