Clubvlucht Tsjechië: We Bring Rope!

Een paar weken geleden was het weer tijd voor de meerdaagse buitenland vlucht met Club2009. De trip van vorig jaar naar de Engelse Kanaaleilanden was erg gaaf geweest en dit jaar won Tsjechië het als bestemming, op het nippertje van zuid Engeland.
Een paar weken voor de vlucht hadden we met z'n allen afgesproken op de club om te bepalen welke vliegvelden we gingen aandoen in ons vaste concept; 3 vliegers per kist, per dag vliegt elke vlieger 1 leg.
De groep bestond aanvankelijk uit 18 man, waarvan er uiteindelijk12 overbleven, precies mooi om de volgende 4 toestellen mee te vullen:
PH-SVU: Paul, Amit en José
PH-VZV: Pieter, Arjan en Oscar
PH-SVY VSY: Mark P, Jacco en Manuel
PH-WKB:  Marcel, Wieke en Mark L.

Op donderdag vlogen we van onze thuisbasis Rotterdam naar onze eindbestemming voor die dag, Karlovy Vary (LKKV), via Borkenberge (EDLB) en Eisenach-Kindel (EDGE). Vrijdag vlogen we rond in Tsjechië, van LKKV via Letnany (LKLT) en Letkov (LKPL) weer terug naar LKKV.
Zaterdag weer terug naar Rotterdam via Bad Neustadt (EDFD) en Meschede (EDKM).

Leest u 'even' mee?

Donderdag 10 mei:
We hadden rond 08:00 op de club afgesproken. De avond ervoor hadden we tijdens een heuse conference call besloten een GO te geven, maar wel op tijd weg, want het weer zou bij vertrek niet fantastisch worden. Er was dan ook sprake van enige vertikaal neerdalend vocht toen we aankwamen op de club.

WKB in the rain

Het zeikregende dus. Buienradar.nl werd koortsachtig geraadpleegd en met succes, want we zagen ons Window Of Opportunity naderen; een gaatje om tussen de buien door te vertrekken. Kisten werden ge preflight, de vliegers voor de eerste leg deden de laatste voorbereidingen en de rest begon met het maken van flauwe grappen. De sfeer hing er al lekker bij.

Van de PH-WKB crew zou Mark de eerste leg vliegen, ik deed de radio en Wieke dus de flauwe grappen vanaf de achterbank. Mooie rolverdeling, die gedurende de komende dagen steeds met succes gewisseld zou worden. Iedereen stapte in en de motoren werden gestart, off we went!!! Nou ja, to the fuelstation dan, want eerst even tanken. De toren informeerde belangstellend wat dit zooitje ongeregeld van plan was, want ze hadden allemaal dezelfde bestemming in Duitsland op het vliegplan staan. De onderlinge strijd begon ook al, want wie zou er als eerste weg zijn? Maar dat was al snel duidelijk, de WKB crew natuurlijk. Ook al moesten wij alle route punten in de GPS programmeren als FPL, want we waren niet van plan veel zelf te sturen, daar hadden we een prachtige autopilot voor! Hoe kun je anders ook een spelletje kaarten onderweg, als er steeds iemand moet sturen?

Anyway, de WKB steeg als eerste op, met de andere kisten in het kielzog. Halverwege Rotterdam en de Duitse grens kwamen we in de staart van een buitje terecht, maar daar was prima doorheen te vliegen. We hielden ondeling contact op 123,45 MHz, zodat we elkaar op de hoogte konden houden.

WKB automatisering in actie, hands off!

Niet lang daarna konden we overschakelen naar Langen Info voor enroute vluchtinformatie naar onze eerste tussenstop, waar we na ruim een uur arriveerden, geholpen door fijne meewind.
Het was stil op de frequentie van Borkenberge, EDLB. Als we niets zouden horen zouden we eerst overhead moeten vliegen om te via het seinenvierkant zien welke baan er in gebruik was, maar we kregen antwoord op onze call. 'Hello zir, zrunway too ziks'. Mark spotte het veld als eerste (vlak nadat hij het potje kaarten won) en het was al dicht bij. Gas eraf, kleppen eruit en downwind op. Na een mooie approach over de bomen zette Mark de kist netjes neer. Leg 1 completed, alles onderdelen nog aan boord.

We taxieden naar het gras voor de toren om te parkeren. Nadat we uitgestapt waren keken we naar final 26 om te zien wie er als eerste achter ons zou landen. Opeens hoorden we gebrom, maar geen kist op final te zien. Tot iemand de andere kant op keek, want daar kwam de SVU over de bomen aanzetten, op final runway 08. Ik keek naar de windzak maar begreep niet helemaal waarom ze de andere baan hadden gekregen voor landing. De kist werd met wat moeite op de baan gezet, wat niet zo gek was met flink wat knopen tail/cross wind.

Toen de kap open ging vroeg ik of ze een andere baan hadden gekregen. Een aantal seconden onbegrip in hun ogen was het eerste antwoord, daarna werd het helder; verkeerde circuit gevlogen en in de verkeerde richting geland.

Hello, we know nothing...yet

Vlot daarna kwamen de VZV en de VSY binnen, en in de juiste richting. Ook die hadden vernomen dat één van ons een andere baan verkozen had, waarna crew Zero Eight geboren werd. De kop was eraf, een goed begin!

Parked in front of ze tower...

Na de plichtplegingen bij de havenmeester gingen we naar het waanzinnig drukke terras van het lokale etablissement. Etwas zum essen und trinken bitte. En natuurlijk de 2e leg voorbereiden, want we moesten nog wel een stukje...

Cola met E6B

Na anderhalf uur vonden we het wel welletjes en werd het tijd voor leg 2 naar Eisenach-Kindel. Het front dat er in NL voor zorgde dat we wat minder weer hadden zat ons op de hielen.

Deze leg mocht ik de autopilot van de WKB bedienen, met Wieke als co. De take-off was interessant door wat crosswind, maar alles bleef heel. Hoe verder we Duitsland invlogen, hoe meer reliëf er tevoorschijn kwam. Er was weinig bewolking, we kwamen af en toe slechts wat plukjes tegen.

Niet plat is wel zo leuk

Het eerste deel van de vlucht was het wat turbulent op 4000 voet en de AP had duidelijk moeite met koers houden. Maar als snel werd het een stuk rustiger in de lucht en konden we verder met een bordspelletje. De volgende keer nemen we magnetische pionnen en een stalen bord. Echt leerzaam zo'n trip!

Na 5 kwartier vliegen kwamen we bij EDGE aan. We vlogen langs een heuvel parallel aan downwind tot we het veld in zicht hadden. Toen we dat hadden draaiden we downwind runway 28 op gevolgd door een schuine baseleg om wat bebouwing te vermijden. De baan heeft een verlegde baandrempel en op het eerste deel van de baan waren ze met auto's bezig. Best apart als je op short final over een zooitje auto's op de baan raast. Je zal maar iets te kort komen in je approach.
Ook hier stond wat crosswind, maar niet van het type sokken uit je schoenen dus prima te doen. Eraf via Bravo en parkeren maar.

Toerist op EDGE

Ook hier moest de inwendige mens verzorgd worden En natuurlijk nog wat stevige grappen richting crew Zero Eight, én de voorbereiding voor de laatste leg naar Tsjechië, die bij ons  door Wieke gevlogen werd met Mark als co.

Lijkt bijna op werken. Bijna.

Wieke vond dat we ook wat inflight entertainment konden gebruiken, dus hij was zo vriendelijk op een extra  schermpje een film aan te zetten voor de passagier, zijnde ik.

Soon in a theater near you...

We bedachten dat we de volgende keer de ruiten wel konden afdekken met iPads, zodat we tenminste een beetje serieus film kunnen kijken onderweg. Op de foto boven was Wieke in overleg met de autopilot (ook wel Appie) over de te volgen route.

Onderweg naar CZ ...

Na verschillende verkeersleidingen gesproken te hebben werden we van Karlovy Vary Radar over gezet naar LKKV tower voor de landing op de eindbestemming van deze dag. De ATC klonk verrassend professioneel. Uitstekend verstaanbaar Engels en prima qua coördinatie. We hadden wat meer een gezellige chaos verwacht, maar ze hebben het goed voor elkaar daar. We kregen een straight in runway 11, ook al meldde de ATIS eerder runway 29. Nou ja, ook prima, maar wel even werk aan de winkel voor Wieke.
Na een mooie landing mochten we via Bravo and Alpha taxiën  naar de parkeer plaatsen, waar we de enige SEP kisten waren. Er stond sowieso niet veel, behalve een paar zaken kisten. Zag er allemaal wel modern uit. Vítejte v České republice!

Zakenspul @ LKKV

Een paar dagen vóór het avontuur had José contact opgenomen met LKKV om te vragen of we welkom waren. Dit was het antwoord:

DEAR SIR,

IS POSSIBLE TO COMING, NO PROBLEM WITH OVERNIGHT AND ANCHOR . IT WILL BE BETTER IF YOU HAVE YOUR ROPE .

BRGDS

Lucie Kucerova
Handling Office

Aangezien het klaarblijkelijk beter was om onze eigen 'rope' mee te nemen hadden we dat ook daadwerkelijk gedaan en het nu werd duidelijk waarom. De parkeer plaatsen hadden verzonken ankers om de vleugels aan vast te binden voor de overnight. Maar goed that we brought rope! De kisten werden uitgeladen en vastgesjord en ondertussen kwam de afhandeling ons al ophalen. Prima geregeld daar!

Plane with Rope!

Aangekomen bij de terminal moesten de captains als eerste naar binnen voor een full body cavity search. Dat duurde natuurlijk even maar met blije gezichten kwamen ze naar buiten en mochten we door de terminal. Ze waren zelfs zo vriendelijk taxi's voor ons te bellen waar we even op moesten wachten in het heerlijke Tsjechische weer.

De taxi's kwamen al snel en brachten ons naar Hotel Excelsior. De glans was er een beetje af, maar op zich een prima onderkomen voor de komende twee nachten, met free WiFi in de lobby.

Het voelde zomers aan daar in Tsjechië, we hadden enorm geluk met het weer. Dus, even opfrissen en de stad in voor wat eten en drinken. En natuurlijk op zoek naar Oscar's verjaardagskado, met snor!

Vrijdag 11 mei:
Na een gezellige avond gevolgd door welverdiende nachtrust alweer op tijd uit de veren, ontbijt om 08:00.
De avond ervoor had een bus een legioen bejaarden achtergelaten in het hotel, die en masse de ontbijtzaal bevolkt hadden. Per toestel kaapten we snel een tafel (we liepen gewoon sneller) om tijdens ontbijt ook wat te kunnen voorbereiden voor de eerste leg van die dag, van Karlovy Vary naar Letnany, bij ons gevlogen door Appie onder leiding van Mark met mij aan de radio.

We vroegen de receptie om wat taxi's te bestellen voor 09:15, die er 09:10 waren. Die Tsjechen zijn wel stipt hoor. We werden naar het vliegveld gereden, terwijl Manuel, die bij ons in de taxi zat, uitgebreid uitlegde dat de SVY VSY crew de kist netjes op slot had gedaan en de sleutel had meegenomen, want die Tsjechen zijn niet te vertrouwen natuurlijk. Helaas kwam deze zelfde crew na het passeren van de beveiliging  erachter dat die sleutel....nog veilig op de hotel kamer lag. Inderdaad, heel veilig.

Gelukkig moesten we allemaal nog tanken en zijn de tankdoppen van de Piper Warrior niet af te sluiten. Althans, niet standaard. Dat kon dus gedaan worden terwijl de sleutel opgehaald werd door Jacco.

Vol graag...

Tanken was daar best te doen, gemiddeld een euro per liter minder. Je zou er bijna voor omvliegen  van Midden Zeeland naar Rotterdam.
Overigens nog iets grappigs; in de terminal stonden wat pallets met dozen luxe artikelen, drank en chips enzo. Blijkbaar hebben ze geen vrachtscanner, want elk doosje werd van de pallet gehaald,. door de bagage scanner gehaald, en weer opgestapeld. En dat voor drie volle pallets. Leuk detail, slechts de Tsjechische schonen waren aan het sjouwen, het manvolk deed...eh...de coördinatie, zeg maar.

Na het tanken waren alle crews weer compleet en klaar voor vertrek naar Letnany, het eerste veld van vandaag. De route was door Mark dwars door de CTR van Praag gepland in de hoop nog wat te zien van de stad terwijl we eroverheen vlogen. We stegen op van baan 29 via holding point Alpha, gevolgd door een sportieve linkerbocht. Van ATC kregen we een aantal opdrachten, o.a. om vrij te blijven van de Praha TMA door stapsgewijs te dalen. We werden wel een beetje om de stad heen geleid via Vodochody (LKVO), wat naar we denken niets te maken had met de hupeldepup RT van Manuel.
Letnany ligt vlak naast een ander vliegveld, Kbely (LKKB). Als je aan komt vliegen heb je die snel in zicht, maar Letnany is een grasbaan (eigenlijk 2) en lag in ons geval nog vóór LKKB. Mark spotte het al snel en landde het toestel even later op de nogal hobbelige grasbaan 23L inclusief lanceer heuvel halverwege. Jihaa!

Nadat we uit waren gestapt en in het zonnetje stonden te wachten op de rest legde Mark nog even aan Wieke uit hoe je inverted kunt landen met de WKB...

Left wing high en dan...

Opeens zagen we wat beweging boven op de toren en twee lieftallige dames kwamen gekleed in fluorescerende hesjes naar beneden met de schone taak de andere drie kisten op hun plek te marshallen. We hebben Arjan maar verteld dat ze dat speciaal voor hem kwamen doen. En blij dat 'ie was!

Mark P had met een kennis afgesproken op het vliegveld, die zo aardig was dit plaatje te schieten:

Club2009 goes Tsjechië

Dichtbij het vliegveld, aan de rand van het andere vliegveld, ligt een luchtvaart museum.
Ze hadden een hoop oude meuk, maar ook hele interessante toestellen staan, zowel binnen als buiten. Leuk om even op visite te gaan als je in de buurt bent (tis gratis), maar zorg zelf voor lunch. De lunch en bediening zijn op z'n minst... interessant te noemen.

Helaas hadden we geen tijd genoeg om alles te zien, want we moesten weer door naar de volgende bestemming, Letkov.
Paul, die met José en Amit op de SVU vloog, wilde wel 'ns met een echt vliegtuig mee, dus hij stapte achterin de WKB, terwijl ik naast José de radio ging doen in de SVU, met Amit als passagier.

Na takeoff werden we snel overgedragen aan Kbely, die ons verder dirigeerde. Met als resultaat een mooie foto van dat veld.

LKKB

We vlogen verder over het prachtige Tsjechische landschap op zoek naar Letkov, LKPL. We hoorden ATC nog een call doen naar de VZV, dat ze toch wel een tikkie uit de richting vlogen. De VZV antwoordde tactisch met 'taking the scenic route sir...'. Heel slim. Piloten zijn ook nooit 'lost', hooguit 'uncertain of position'.
De GPS gaf keurig aan waar het veld zich bevond, maar we hadden vanuit de SVU moeite het veld te vinden. Op een gegeven moment spotten we de gebouwtjes aan de rand van het veld, maar in de bocht naar base raakten we die weer kwijt. De WKB was zo vriendelijk ons te melden dat we verkeerd zaten, precies op het moment dat José besloot er een go around van te maken.
Bij de WKB werd het ook nog even spannend, toen een zweefkist zonder pardon op final draaide, vlak voor de WKB. Ook dat werd een go around.
Ook de VZV ontkwam er niet aan; door een updraft vlak voor touchdown verkozen ook zij ervoor rond te gaan. Alleen de SVY VSY kwam in één keer binnen, waarvoor kudos.

De landing was gratis, maar werd min of meer verrekend in de drankjes die we konden bestellen. Er werd gewoon e.e.a. neergezet. Ook goed, dorst hadden we toch! De barman moest wel nog even landen, dat dan weer wel. En nog iets over een rode zwembroek, maar daar laat ik het voor nu bij.

De laatste vlucht van die dag was een korte, terug naar LKKV, ongeveer 25 minuten. Ik mocht de WKB terugsturen, ofwel Appie commando's geven. Omdat de Yankee voor ons zat en duidelijk veel langzamer dan wij, moesten we op long final een orbit draaien voor separatie. Dat was dan ook meteen het spannendste van deze leg.  ;-D
Na de landing werd gevraagd of we wilden tanken, wat ons wel slim leek omdat we dan de volgende dag dan zo weg konden.

Terug naar het hotel en 's avonds weer de stad in, waar de eerste wolken van het aankomende front langzaam overheen trokken. In de avond zelf een paar flinke buien. Het was gedaan met het zomerse weer...

Zaterdag 12 mei:
We hadden het al op de weerkaarten gezien; veel bewolking deze ochtend boven Tsjechië. Maar we moesten wel weer terug natuurlijk, althans, volgens planning. Tijdens ontbijt nogmaals de weerkaarten bekeken en de opties besproken. We zouden gewoon naar het vliegveld gaan en daar verder kijken. Aangezien LKKV al behoorlijk op hoogte ligt (+/- 2000 voet) met leuk wat heuvels eromheen heb je behoorlijk wat hoogte nodig v.w.b. wolkenbasis. We wisten ook dat het niet lang na de grens zou verbeteren, tot zelfs behoorlijk mooi richting NL. Maar, je moet dan wel wegkunnen.

Op het vliegveld aangekomen bleek Mark P (van de SVY VSY crew) de omgekeerde sleutel truuk uitgehaald te hebben. I.p.v. de sleutel van de kist achter te laten op de hotel kamer, had hij nu de sleutel van de hotel kamer meegenomen naar het vliegveld. Arjan testte nog even het omroep systeem van de vertrek hal uit, wat niet alleen in de vertrek hal te horen was, bleek uit grinnikende havendienst medewerker die kort na de omroep de vertrek hal binnen kwam lopen. Hilariteit alom natuurlijk.

Bij de toestellen aangekomen werd het weer wederom intensief geanalyseerd. De wolkenbasis hield niet over, maar het zou misschien net kunnen. Met de laatste informatie van de lokale meteo meneer in de hand besloten we het erop te wagen.

De WKB vertrok als eerste, captain Mark aan de yoke, co Koks ernaast. Al kort na takeoff zaten we aan de onderkant van de bewolking, maar het was te doen. Althans, even. Want nog geen 5 minuten later kwamen de flarden naar beneden en de grond omhoog. VMC werd steeds meer IMC en toen Mark de windmolens wel erg dichtbij zag komen vond hij het welletjes en besloot om te keren, terug naar het vliegveld. De VZV was achter ons vertrokken, en die zou ons dus tegemoet komen. Ik meldde aan de toren dat we terugkeerden vanwege zicht problemen, met het verzoek dit te melden aan de andere toestellen. Kort daarna meldde de VZV dat ze ons in zicht hadden en ze vlogen ons links voorbij, op exact dezelfde hoogte. De SVU was net opgestegen maar José besloot direct terug te keren via een circuit.
We vlogen terug naar LKKV en kwamen alsnog even in IMC terecht, vlak bij het veld. Maar dat was snel weg en het veld kwam weer in zicht. Mark landde veilig en daar waren we weer.
De VSY was toch vertrokken, maar via een ander route. Hopenlijk hadden zij meer geluk dan wij.
Geluk was ook met de VZV, ze vonden m.b.t. de terrain map op de GPS een gaatje om door te gaan en vlogen door naar de Duitse grens.

De crews van de WKB en SVU werden weer opgehaald en naar de terminal gebracht. Daar aangekomen kregen we te horen dat ook de VSY terugkwam. De VZV was dus als enige door. Oscar belde even later vanuit de VZV, dat het direct na de grens stukken beter werd. Good to know!

Met de kaarten en laatste weerberichten erbij bespraken we onze opties. De route werd iets aangepast om door lager gelegen gebied te vliegen. Dit zou wat meer marge opleveren t.o.v. de wolkenbasis. Buiten leek het lichter te worden, ofwel de bewolking dunner.
Anderhalf uur later gingen we voor poging twee, na net contact te hebben gehad met de VZV, die veilig aangekomen was op de eerste tussenstop, Bad Neustadt.

Met goede moed stapten we in en vertrokken nogmaals. Maar deze keer ging het beter. We hadden de alternatieve route niet eens nodig, het was flink opgetrokken, we konden door!
En inderdaad, kort na de grens werd het helemaal prima, geen vuiltje aan de lucht...

En route

We hadden flink tegenwind. Waar we op de heenreis hadden geprofiteerd van soms wel 30 knopen meewind, stond die nu de neus waardoor de legs langer werden in tijd. Maar, er was zat moois te zien buiten, dus geen straf.

Bad Neustadt kwam in zicht en Mark zetten het toestel strak aan de grond. We hadden de VZV crew horen vertrekken toen we nog 10 minuten uit waren, helemaal hyper van het vliegen op grote hoogte (FL95).

EDFD

Bad Neustadt is geen vliegveld waar je lang hoeft te blijven, er is niets te beleven.We konden een bakkie koffie regelen en wilden snel daarna weer vertrekken, want we zouden op het volgende tussenveld weer met de hele groep lunchen, inclusief VZV die daar al naar toe onderweg was.

Ik kroop deze leg achterin, met Wieke linksvoor en Mark als co. We vlogen een mooi stukje over Duitsland, o.a. langs Winterberg.

Wieke, Mark en natuurlijk Appie

Winterberg

Prima achterin zitten zo, vermaakte me uitstekend.

We moesten even zoeken naar Meschede, want vanuit onze richting lag dat net achter een heuvel. GPS leidde ons naar de juiste plek, en daar was het, EDKM.

Deze gave foto werd door Arjan gemaakt, kort voor touchdown....

Inmiddels hadden we best dorst en honger gekregen, ondanks de aan boord meegenomen proviand. We waren ook klaar met ons spelletje mens-erger-je-niet, dus qua timing zaten we perfect. 

Het restaurant serveerde Schnitzels! Prima voedsel voor een bende hongerige piloten. De binnenkant van het restaurant was deels uitgevoerd als vliegtuig cabine, leuk gedaan.

De laatste leg terug naar EHRD zou een lange worden. Het waren sowieso veel mijlen en de tegenwind hielp niet mee. Ongeveer 1u45 volgens de planning. 

Ik zou samen met Appie deze laatste leg vliegen, met Wieke aan de radio. Voor de zekerheid wilden we wat extra tanken, wat geen probleem was nadat ik het tankpasje van de toren overhandigd kreeg. De Yankee, deed hetzelfde, de VZV had peut genoeg. De SVU moest ook tanken, maar EDKM heeft geen JetA1, dus die moesten nog een tankstopje maken tussendoor.

We vetrokken weer richting het westen om Düsseldorf heen en zagen wat buien activiteit binnendrijven.

De ALT bug werd op 4000 voet gezet met een climb rate van 500 fpm. Sit back and relax, long way to go.

Naarmate je meer naar het westen vliegt wordt het landschap steeds wat saaier. Onderweg werden we op 123,45 MHz gezelschap gehouden door twee vlamingen, die vanaf EBST kwamen. Die gingen zich ook bemoeien met onze gesprekken, die er niet scherper op werden zo gedurende de vlucht. Het was gezellig zeg maar.  ;-)

Nederland kwam langzaam dichterbij en daarmee het einde van de trip. Nog even de laatste plaatjes schieten en opmaken voor de finale.

Op 118,2 MHz kregen we weer de bekende stemmen te horen toen Wieke ons meldde. Romeo arrival, Runway 06 in use. Middels de heading bug liet ik appie de kist tot aan VRP Oscar vliegen, waarna hij bedankt werd voor bewezen diensten. Toch nog even 5 minuten op de hand, als afsluiting. De inflight movie was toch afgelopen.

Downwind, base, final, touchdown en na 1u55 was het gedaan met vliegen. Taxi to Lima!

Langzaam kwam iedereen veilig binnen. De SVU zat niet eens zo ver achter de Yankee, ondanks de extra  tussenstop. Waarschijnlijk gewoon op 95% gevlogen.  ;-)

De vliegtuigen werden leeggeruimd en gestald. 

Alleen Manuel had nog een leuke verrassing in petto. Die besloot er met een big bang uit te gaan, middels een lekke band van het neuswiel. Zo plat als een dubbeltje precies aan het einde van de taxi rit. Kan geen toeval zijn.

Het was weer een onvergetelijke ervaring en enorm gezellig. Ik hoop dat we dit nog wel een paar jaar kunnen blijven doen. Ben benieuwd waar we volgend jaar terecht komen!

Mark P, Manuel, Jacco, José, Amit, Paul, Oscar, Pieter, Arjan, en met name Wieke en Mark L, onwijs bedankt, het was grandioos!

Switching off.

Filmpje van de landingen:


De gevlogen route:

Grotere kaart weergeven