Let's go!

Donderdag 25 oktober:
Kijkend naar de weersvoorspellingen lijkt het deze keer zowaar mogelijk; de vlucht met Arjan (en Calvin) naar Dunsfold Aerodrome, het circuit in de UK waar Top Gear wordt opgenomen. Het is poging 5 inmiddels en we mogen komen (er zijn wel opnames maar we mogen tussendoor landen).
Arjan belt en we spreken het nog even door. De routes zijn al bedacht, we vliegen de legs heen en terug in één keer, ongeveer 2u15 enkele reis, give or take 15 minutes.
We spreken af morgenochtend verder te kijken op de club.

Vrijdag 26 oktober:
Om half negen ben ik op de club. De eerste instructeurs zijn er al en ook Arjan en Calvin zijn al binnen.
We kijken naar de weerkaarten onder het genot van een bak matige koffie uit de automaat. Mmm, weer een frontje, precies boven de plek waar we het kanaal over willen, tussen Koksijde (Belgie) en Dover. We hebben er een abonnement op geloof ik.

Op zich is het wel vliegbaar, maar boven water wil je wel wat hoogte hebben als het even kan, just in case. We besluiten dat we het erop wagen en tussen Oostende en Koksijde kijken of het inderdaad echt goed te doen is. Ondertussen kijk ik nog even verder naar METARs en zie dat zowel Gatwick als Biggin Hill mist geven, met zichtwaarden onder 3 KM. En op Gatwick overcast bewolking op 1000 voet, met broken op 600, Biggin rapporteert zelfs broken op 100 voet. Damn, da's een vette no-go dus. Iets noordelijker is het wel te doen, Heathrow geeft few op 2500. Blijkbaar ligt daaronder wat buien meuk.

De PH-VSY, ons toestel voor vandaag, heeft voor deze trip wel wat extra brandstof nodig dus we besluiten alvast te gaan tanken en even de volgende METARs af te wachten om te zien of het verbeterd. We stappen in voor de korte taxi rit naar het fuel station.

Arjan zet het toestel op spot 1 van het tankeiland neer en we koppelen de aardkabel.

Pasje in de automaat en tanken maar. Eh, o nee, toch niet. De automaat ziet niet dat er een pasje in zit. Wat nou weer? Ander pasje proberen, ook niet werken. Arjan roept via de radio EHRD Delivery op om het probleem te melden, terwijl ik naar de chauffer van de Jet-A1 tankwagen loop die een stukje verderop uitstapt. Hij kan er zelf niet direct aan doen maar hij haalt een collega die sleutels heeft van de elektro kasten. Er wordt e.e.a. gereset (draait 't op windows misschien?) maar het wil niet helpen.

Het probleem moet aan BP gemeld worden, die gaan er dan op afstand proberen wat aan te doen. We krijgen ondertussen koffie aangeboden in de wachtruimte van het Jetcenter. Lekker bakkie, dat dan weer wel. Ondertussen bericht van Calvin, de Marechaussee was op de club en wilde met ons praten. Waarschijnlijk vanwege de vlucht naar de UK, waar al een vliegplan voor was ingediend. Calvin had wel iets met cupcakes gedaan, misschien waren dat wel stiekum spacecakes?

Na een kwartiertje besluiten we maar weer terug te taxiēen. Een snelle fix van het pompstation zit er namelijk niet in. We hebben inmiddels ook al gezien dat het weer in de UK niet beter wordt, dus dat is wederom definitief no-go. Als alternatief bedenkt Arjan Juist, één van de Duitse Wadden eilanden. Prima wat mij betreft, ben ik nog nooit geweest. Maar als we op de club kijken naar beschikbare brandstof daar volgt een teleurstelling; hebben ze niet. Met de aanwezige brandstof in het toestel kunnen we wel naar Juist vliegen, maar niet terug. Juist ja. Of juist nee eigenlijk.
Borkum dan, het Waddeneiland dat ernaast ligt? Bingo, Jet-A1 en AVgas aanwezig op het veld. Schön!

We halen de laptops en kaarten tevoorschijn en plannen de nieuwe route en speuren in 364(!)  NOTAMS naar iets dat op onze vlucht van toepassing is. Arjan vliegt heen, ik vlieg terug. Radio in omgekeerde volgorde. Het is alweer 11:30 als we instappen voor de vlucht naar EDWR.

Via een Mike departure verlaten we de Rotterdam CTR. We vliegen langs Hilversum en Lelystad en vlak langs de plek van het tragische ongeval eerder deze week bij Dronten. Nadat we onder the Schiphol TMA1 vandaan zijn klimt Arjan naar 3500 voet. Prachtig uitzicht over het vlakke landschap van het noorden. We vliegen verder over Drachten en zien uiteindelijk de kustlijn en Waddenzee.

Links van ons ligt de Rottumerplaat/Rottumeroog en daar weer links van Schiermonnikoog.

Maar onze bestemming is Borkum, 3 minuten over de Duitse FIR gens.

Ik roep Borkum info op en vraag naar de baan in gebruik. In het Dengels krijgen we antwoord; ze runweej wan trie is in use, vlaai daairect toe.

De makkelijkste aanvliegroute naar runway13 is via de westkant van het eiland, maar daar moeten we op 2000 voet overheen vanwege geluidsoverlast. Arjan besluit iets verder buiten de kust te blijven om zo alvast te kunnen dalen. We maken een mooie ruime bocht om het eiland heen en Arjan stuurt het toestel naar long final. We zijn de enige in de lucht, dus alle tijd. We scheren over de duintoppen en landen na 1u45 veilig op Borkum. Herzlich Willkommen!

De landing kost wel 11 euro en ik dien meteen maar een vliegplan in voor straks op de computer bij de verkeerstoren. Tanken kunnen we later doen, er staat nu een Partenavia twin te tanken.

De terminal stelt niet veel (lees: geen hol) voor maar we spotten een hotel (Dūnenhotel Borkum) aan de overkant van de weg. Daar kunnen we vast wel wat lunchen. De schnitzels gingen er prima in kan ik melden. Tijdens de lunch even de economische toestand van Nederland besproken en Calvin heeft een nieuw Duits woord geleerd: Zwiebel.

Rond een uurtje of 15:00 lopen we weer terug naar het vliegveld voor de retour vlucht.

We slepen het toestel naar de pomp en tanken voor € 225,00 aan AVgas. Scheelt zo'n 40 cent per liter met NL blijkt later. Ik loop naar de havenmeester om in mein beste deutsch af te rekenen, terwijl Arjan de pre-flight doet. We bewonderen nog even een mooie reddingsheli die in de hangaar naast de pomp staat. Impressive van dichtbij.

We stappen weer in voor de vlucht terug naar Rotterdam. Terwijl Arjan een radio check doet in vloeiend Duits, taxi ik naar runway 13. Wederom geen kip in de lucht (en ook geen vliegtuigen) dus we kunnen meteen vertrekken na de run-up Met een enthousiast 'let's go!' geeft de havenmeester de wind door en gaat bij ons het gas erop. We zijn in no time los en ik klim meteen door naar 3500 voet terwijl we over de Eemshaven vliegen.

Ik had mijn route langs de oostkant van Goningen gepland, via overhead vliegveld Oostwold. Pas toen we er pal boven vlogen zagen we die ook daadwerkelijk. Daarna koers langs Hoogeveen, Harderwijk en Hilversum.

Vóór Harderwijk natuurlijk weer zakken naar 1500 voet, anders worden er verkeersleiders nerveus.
We vervolgen onze weg via de Mike arrival. Nog even oppassen voor een tegenligger. En na 1,5u vliegen en een mooie landing staan we weer op het asfalt van EHRD, met alle onderdelen er nog aan.
Mission completed, weer een nieuw veld in het logboek.

Enne Dunsfold? Volgende voorjaar komen we d'r aan James, Jeremy en Richard! Some say....

GPS track.
Foto's.
Filmpje (van de landing in Rotterdam)