Na de Grote Hoogvliegersdag op Schiphol volgde twee weken later de Grote Hoogvliegersdag op EHMZ (Midden-Zeeland). Dit was de eerste Hoogvliegersdag dit jaar met kastelenweer. Het was prachtig, van zonsopkomst tot zonsondergang. Ik vloog samen met Mark de WKB, waarmee we weer een paar Hoogvliegers de dag van hun leven hebben bezorgd. In totaal zijn 76 kinderen piloot voor één dag geworden, wat een topdag! Hier staat het verslag en zijn alle foto's te bekijken. De hoogvlieger waarmee ik in het verslag sta is Hugo, die overigens een stuk dapperder was dan zijn moeder! ;-)
--/--
Dit jaar bestaat VCR 50 jaar. Ik het kader daarvan worden een aantal leuke evenementen georganiseerd. Begin dit jaar werd ik door Renier gevraagd of ik het leuk zou vinden om een jubileumvlucht te organiseren. Hij had bedacht dat het wel gaaf zou zijn om -alle- VCR toestellen op 1 dag tegelijk de lucht in te sturen. Dat waren er toen 15. Maar aangezien Renier het al behoorlijk druk heeft met andere VCR activiteiten zocht hij een organisatie slachtoffer. ;-)
Ik riep meteen de hulp in van Arjan en José, want dit zou wel wat meer werk worden dan er op 1 A4tje past. We bedachten een fly-out naar Hilversum, Seppe en Midden-Zeeland, de omliggende velden waar we met VCR veel komen. We namen ieder een veld voor onze rekening om niet alleen operationele zaken te regelen, maar ook de catering, want we zouden toch met ongeveer 40 man en 15 vliegtuigen ongeveer tegelijk binnen komen.
De volgende maanden kwam alles samen. Alles was geregeld met de velden, Luchtverkeersleiding Nederland was op de hoogte gebracht, communicatie naar de clubleden, draaiboek gemaakt, deelname aanmeldingen verwerkt, kist indeling gemaakt....te veel om op te noemen. Helaas vielen er kort voor de vlucht twee toestellen af wegens technische mankementen. Maar er kwamen ook drie toestellen bij, eigen toestellen van clubleden. Uiteindelijk stonden er 16 toestellen klaar voor vertrek.
En zondag de 14e juli was het dan zover. Om half negen waren alle deelnemers op de club, 08:45 safety briefing door een instructeur, gevolgd door onze operationele briefing. En toen zouden we...niet gaan vertrekken. Waar het de hele week al prachtig weer was werd de zondagochtend geplaagd door slecht zicht en zeer laaghangende bewolking, te slecht om te vertrekken. Een Cirrus deed een poging, maar kwam terug na een kwartier, niet te doen. De hele ochtend keken we naar de METAR, want het zou beter moeten worden. Maar, dat gebeurde niet; we moesten Hilversum uit de planning halen.
Pas tegen het middaguur gloorde er hoop aan de horizon. De crew van de PH-VKA (Piper Seminole Twin) ging opstijgen en bekijken hoe het was op de route naar Seppe. Na 30 minuten kwam het verlossende telefoontje; het hield niet over, maar was te doen. Pilots, start your engines! Met Special VFR konden we eindelijk vertrekken!!
Een uurtje later stond alles veilig op Seppe, waar we met z'n allen gingen lunchen.
Daarna door naar Midden-Zeeland, voor een verkoelend drankje en een lekker snackje, want vliegen maakt hongerig. ;-)
Aan het einde van de dag vloog de hele club weer terug naar Rotterdam, waar we afsloten met een gezellige BBQ. Ondanks de trage start was het toch nog een erg leuke dag geworden.
Alle foto's die gemaakt zijn komen hier te staan.
--/--
Woensdag 18 juli.
Al een poosje had ik Koblenz op mijn to-go-to lijstje staan. Club2009 was er wel 'ns geweest, maar ik kon toen niet mee op die vlucht. En iedereen was zo enthousiast over dat veld dat ik er natuurlijk ook een keer een kijkje moest nemen. Hero, u weet wel, die pax met meer vlieguren dan menig clublid, wilde graag een keertje een buitenland tripje doen. 1+1=echt wel!
Al twee keer eerder hadden we deze vlucht gepland, maar kon het niet doorgaan vanwege...raadt 'ns?
Maar deze keer, kastelenweer! Zwakke noordenwind, prachtig zonnetje, zelfs een tikkie warm misschien. Om 15:00 LT was het dan ook zover, we stapten in voor de vlucht naar Koblenz.
We wish. ;-D
Deze maar dan:
Romeo departure, 2000ft. Cross EHEH CTR en daarna het noordelijke stukje van de EHBK TMA.
 |
| EHEH |
Het zicht was nog niet top. De horizon was in het begin slecht te zien, maar naarmate we verder naar het oosten vlogen werd het steeds beter.
Na het passeren van de FIR klommen we naar 4500 voet. Voordeel is dat het daar een paar graden koeler is en je hebt minder tegemoet komend verkeer op die hoogte.
We waren overgeschakeld naar Langen Info en wat geven die een perfecte begeleiding zeg. We kregen een transponder squawk code en werden zeer regelmatig geattendeerd op tegemoet komend of kruisend verkeer op bepaalde hoogte. Wat een verschil met NL wat dat betreft. We werden zelfs opgeroepen als we 'clear' waren. Wat een service!
Ter hoogte van Geilenkirchen, een NATO basis waar o.a. de AWACS op vliegt, kregen we een melding van tegemoet komend verkeer op 2000 ft (dus 2500 onder ons) inbound Geilenkirchen. Na een beetje speuren zagen we het toestel, dat een 4 motorige jet bleek te zijn! Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt, dat ik hoger zat dan een jet. ;-D
En na wat extra speurwerk hebben we gevonden om welk toestel het ging, een KC-135R Stratotanker van de Utah National Air Guard. Er waren er twee aan het vliegen op Geilenkirchen die dag.
Al snel daarna begint het landschap te veranderen en de grond omhoog te komen, wat voor ons 'plattelanders' al snel een mooi plaatje oplevert...
Na een uur en 20 minuten moesten we ons gaan opmaken voor de approach naar Koblenz (EDRK). We riepen Koblenz Info op, baan 06 bleek in gebruik met een left hand circuit. Dat betekende dus via de brug, nice!
Even goed zoeken naar het entry punt van het circuit, indraaien naar downwind en genieten maar....
 |
| Baseleg 06 |
Het is heel verleidelijk om onder die brug door te vliegen. De neus van het vliegtuig wordt als het ware magnetisch die kant op getrokken. ;-D Maar, het mag niet, het is misschien ook niet zo verstandig.
En inderdaad, niets teveel gezegd, mooi vliegveld om op te landen hoor! Het ligt prachtig gesitueerd, langs de Mosel. De landing ging lekker, maar er stond dan ook nauwelijks wind.
Het was er niet erg druk. Er stonden maar een paar toestellen geparkeerd op het gras. Wel strakblauw en een zomers temperatuurtje. Voor de landing mocht ik 13,50 afrekenen, zacht prijsje hoor.
Daarna meteen door naar het prima restaurant direct onder de toren voor drinks&dinner.
Toen we uitgegeten waren gingen we nog even een rondje lopen over het veld om de W&B weer op orde te krijgen. We kwamen deze prima oplossing tegen:
En Ikea Air heeft hier ook een filiaal zo te zien:
Tegen 18:30 vonden we het wel weer tijd om terug te gaan naar Rotterdam.
We stapten rustig aan weer in voor vertrek. Nog steeds runway 06 in use, met te verwaarlozen N-O wind.
Na take-off doorgeklommen naar FL65 om boven de paar overgebleven wolkjes te gaan vliegen, maar die hingen inmiddels een stuk hoger dan op de heenweg en waren langzaam aan het oplossen. Eigenlijk hingen we op die hoogte in een soort inversie laag waarin het zicht niet heel lekker was. Dus na een poosje maar weer wat naar beneden, high speed descent met 145 kts, dat schoot lekker op. ;-)
Terug vlogen we via Belgie, bovenlangs Luik. Langen info zette ons bij de FIR over op Brussels info, en die zette ons weer over op Luik Approach om door de TMA te gaan.
Al met al best wat leuk radio werk op deze vlucht.
Met de westelijke koers nam ook het zicht weer wat af.
Maar het bleef uitstekend VFR weer, de hele route.
Na het verlaten van de Luik TMA werden we weer teruggezet naar Brussels info. Het was qua verkeer een stuk rustiger in de lucht dan op de heenweg, maar dat is ook wel logisch omdat rond die tijd de meeste kleine (Nederlandse) vliegvelden sluiten.
We vlogen door naar de grens die we overgingen boven Zundert. Daarna vlogen we in één rechte lijn door naar Oud-Beijerland, want het plan was om via die kant de CTR in te vliegen. Maar, na de initial radio call kregen we te horen dat er parachutisten onderweg waren (die landen in Rhoon) en dat we daarom niet via die route naar het vliegveld mochten. De standaard Romeo arrival werd het voor ons.
Het werd nog even druk in de lucht, want 4 VCR toestellen kwamen ongeveer tegelijk terug; de SVU (met Paul uit Seppe), de SVT, de WKB (Met Oscar uit Midden-Zeeland) en wij.
De eerste drie toestellen vlogen via de nieuwe waterweg en kwamen over de stad terug. Omdat wij via Romeo vlogen kwamen we vanaf de andere kant. De toren zette netjes alles in volgorde en voor ons zagen we de WKB van links naar rechts over meldpunt Papa vliegen. Daar mochten wij achteraan, en zo zaten we op de 'six' van Oscar. Was best gaaf om te zien zo al die VCR kisten kort achter elkaar.
Ook deze landing verliep volgens het boekje en we taxieden allemaal achter elkaar terug naar de club.
De drie Robins werden in de hangaar gewurmd en de WKB werd ingestopt voor de nacht. Op het terras nog even de administratie verwerken met stoere verhalen over de vliegavonturen van vandaag.
Dit was weer zo'n zeldzaam gave vlucht, met veel lol en goed gezelschap. ;-D
Er is e.e.a. een film gemaakt met twee camera's, druk bezig met editten.
Happy Landings!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten