Vliegen in Queenstown, Nieuw Zeeland.

Afgelopen december/januari (2014/2015) hebben we een rondreis gemaakt in Nieuw Zeeland. Deze keer was het zuider-eiland aan de beurt (noorder-eiland hadden we in 2011 bezocht).
Eén van de dingen die we (ik) daar graag wilden doen was vliegen. Nu hadden we al de nodige airtime achter de rug (alleen op de heenweg al 22 uur in een airliner) toen we aankwamen, maar het plan was om zelf vliegen, liefst in de buurt van Queenstown.

Een aantal maanden voor de reis had ik op aanraden van een vliegende local (bedankt Ger!) contact gezocht met een vliegclub in Queenstown; de Wakatipu Aero Club. Ik kreeg netjes antwoord op mijn via de webpagina ingestuurde vraag en een datum/tijd werd afgesproken: 18 december, 10:00 in een Cessna 172. Ik was niet van plan een checkout/gelijkstelling te doen omdat het bij deze ene vlucht zou blijven, dus Kerry Conner werd ingepland als safety pilot.

Op 10 december vlogen we naar NZ en begonnen we aan onze reis. Na een prachtige week rondrijden kwamen we op de 17e december aan in Queenstown, een erg mooie plaats gelegen aan de noordoostkant van het L-vormige Lake Wakatipu met The Remarkables (een bergketen) op de achtergrond. Het hele gebied ligt sowieso midden in de Nieuw Zeelandse alpen, waarmee elk uitzicht minimaal als waanzinnig fraai kan worden bestempeld. We verbleven lekker luxe in het (overigens zeer betaalbare) Hilton, aan absolute aanrader als je daar ooit bent!!

De ochtend van de 18e was het flink bewolkt. Overal hingen flarden op bergtop niveau met een overcast daar niet ver boven. Ik zag de bui letterlijk al hangen. Maar, er was nog geen bericht van de aero club gekomen en in dit geval hoopte ik dat geen nieuws goed nieuws was. In dit soort gebied kan het twee bergkammen verderop totaal anders zijn (bleek ook later tijdens de reis). Dus, met gezonde spanning op weg gegaan naar het vliegveld.

De aero club was snel gevonden. Tomtom op de aaifoon had ons tot nu toe niet in de steek gelaten en ook vandaag werden we keurig op de juiste plek afgeleverd. De auto kon gratis voor de deur geparkeerd worden. We liepen naar de club en volgden de trap op naar boven. Daar hadden we een mooi uitzicht over het veld.

Het was niet druk, alleen wat instructeurs die sterke verhalen zaten te vertellen aan een koffietafel. We meldden ons bij de balie en ik kreeg een formulier dat ik moest invullen. Ze wilden weten wat mijn vliegervaring was in totalen en op type en wie ze moesten bellen als we brandend ter aarde zouden storten. Kort daarna kwam Kerry mijn formulier ophalen en bespraken we de route.

Het weer bleek prima vliegbaar, maar waarschijnlijk niet overal. Er zouden valleien zijn die goed te doen zouden zijn, maar sommigen zouden ook volhangen met bewolking. Kerry was een ervaren bergvlieg instructeur /v, dus dat ging wel goed komen. We liepen de trap weer af naar het platform waar de ZK-JMG stond te wachten, een Cessna 172 SP (die op de foto hierboven).

De preflight-check was al gedaan, dus we konden zo instappen. Bianca achterin met fotocamera, ik op stoel 0A.
Toen ik eenmaal zat 'ns op het gemak het instrumentarium bekeken. Op het oog niets bijzonders (bekende analoge cockpit), behalve dan dat dit toestel een injectie motor had (in NL vlieg ik met o.a.  motoren waar nog een old skool carburateur op zit) en er lag een Spot GPS baken op het paneel. Waarvan ik me het nut best kan indenken in zo'n omgeving. 
Ik gaf aan dat ik dit type motor niet kende en ook gewend was om met een checklist te werken. Maar in NZ zijn checklisten voor watjes, dus wat rammelen aan de knoppen, beetje peut er doorheen jagen met de brandstofpomp en starten maar. De motor sloeg soepel aan en toen de boel warm was vroeg Kerry taxi clearance.

Het eerste stukje ging over het gras, maar daarna kwamen we op de asfalt taxi ways. We draaiden linksaf runway 32 op. Van deze baan zouden we ook opstijgen in omgekeerde richting; runway 14. We moesten dus eerst het hele end backtrack taxiÎn, de actieve grote runway 05/23 crossen (werd gebruikt door de airliners), omdraaien, om vervolgens van 14 te kunnen opstijgen.

Rode lijntje is taxi track

Na take-off draaiden we een bocht rechtsom en begonnen we met sightseeing. We vlogen eerst langs de zuidkant van Lake Wakatipu.

Daarna gingen we bij Mount Nicolas linksaf de bergen in om door de valleien te gaan vliegen en langs North Mavora Lake. Wat een prachtige uitzichten...

We vlogen zo een stukje door totdat we bij een vallei kwamen waar we zo te zien niet in konden. Kerry begon nu met een stukje bergvlieginstructie.
Ik moest eerst vertragen tot slow flight (flaps extended). Dit geeft je namelijk meer tijd om in een vallei te kijken of het vliegbaar is. Dat bleek in dit geval niet te kunnen, er hing veel te veel bewolking. Ik moest dus omdraaien (180 graden) in de vallei waarin we vlogen. Ik zette een normale bocht in, maar ik werd meteen gecorrigeerd. Je moet een zo flauw mogelijke bocht draaien en de hele breedte van de vallei benutten. Dat is voor een plat-land vlieger best even wennen kan ik je melden. Ik zie halverwege de bocht alleen maar Cumulus Granietus voor me (of wel een dikke vette berg) en wil daar zo snel als mogelijk voor langs draaien.

Maar Kerry corrigeerde steeds mijn bank angle totdat ik het gevoel had dat we helemaal niet meer draaiden en uiteindelijk tegen die berg zouden vliegen. Of in ieder geval een vleugel zouden kwijtraken (brandend ten aarde storten scenario).
Maar, schijn bedriegt (heul veul) en ik had nog plenty ruimte. Met 5 graden bank angle draaiden we door en vlogen terug naar waar we vandaan kwamen.
we vlogen een stukje door en probeerden een andere vallei. Ook hier kwamen we het zelfde tegen, niet door te komen. Dus zelfde truukje. Slow flight, rustig kijken, flauwe bocht draaien (en nog één om wat hoogte te winnen) en weer terug.

We vlogen nu terug naar Lake Wakatipu, maar nu de westkan. We vlogen door naar Mount Alfred waar verschillende scenes van Lord of the Rings en The Hobbit zijn opgenomen. Mooi om deze berg heengevlogen met flarden bewolking naast en onder ons.

Daarna vlogen we langs de oostkant van het meer en doken valleien aan die kant in. We vlogen helemaal door naar het prachtige Lake Lochnagar, waar alleen per voet of vliegtuig te komen is. Ooooh en Aaaaaah's enzo.  ;-)

Daarna vlogen we door weer andere valleien terug naar NZQN om de kist daar na bijna twee uur airtime weer aan de grond te zetten.

De GPS track van de vlucht kun je hier vinden.
Meer foto's zijn hier te bekijken.

Er komt ook nog een filmpje aan, maar die is nog in de maak. Stay tuned!