Zwitserland, Part Deux

In 2014 zijn we met een groepje vliegers op een gave trip naar Zwitserland geweest. Het blogverslag daarvan kun je hier lezen.
Een paar maanden geleden opperde Frank (die toen ook mee was) dat hij nog wel 'ns een keer die kant op zou willen, maar deze keer wel wat verder de Alpen in. Arjan, Oscar en ik hadden er wel oren naar, dus een datum werd geprikt. We zouden met drie vliegtuigen die kant op gaan.

Helaas hebben we door de weersomstandigheden de trip een paar keer moeten uitstellen, waarna het niet meer mogelijk bleek deze tocht met het voltallige gezelschap te doen. Frank en Barry gingen gezamenlijk op een eerdere datum (Frank zijn blog hier), en Oscar, Arjan en ik planden voort. Ook poging drie werd in de kiem gesmoord, maar datum nummer vier leek zowaar wat te worden. Wat frontjes hier en daar, maar het zou goed moeten kunnen.

En zo stonden we dan op zondag 26 juni eindelijk op het vliegveld om te vertrekken naar Zwitserland.
De eerste dag zouden we van Rotterdam naar Trier (Duitsland) vliegen, daarna door naar Colmar (Frankrijk) en we zouden eindigen in Lausanne (Zwitserland) voor een overnachting.
De tweede dag vanaf Lausanne naar Sion en dan via de Simplon pas dwars door de Alpen naar Lugano. Na Lugano door naar Buochs en als laatste veld Friedrichshafen voor de tweede overnachting. Dag drie eerst naar Schewenningen, tussenstop op Traben Trarbach (Mount Royal) en dan homebound naar Rotterdam.
We zouden de tocht vliegen met de vertrouwde PH-JLK, een Diamond DA40 diesel. Aangezien we deze trip op flinke hoogte zouden vliegen was dit een goede keuze. Een diesel gaat qua performance wat beter om met grote hoogte dan een (turbo loze) AVgas kist.

-------
Dag 1
-------

Om 07:45 verzamelden we bij de club om daar de auto's te parkeren. De METARS van de velden om ons heen waren niet heel positief (er was code geel weer onderweg vanuit ZW)), maar als we niet te lang zouden wachten zouden we het voor kunnen blijven. Zo gezegd zo gedaan. Kist uit de hangaar, tassen erin, tankwagen bellen... en ready for departure.
De eerste leg vloog ik, met Arjan als radio-operateur.

Geladen en getankt; ready for departure!

Na takeoff runway 24 de Romeo departure en daarna richting Eindhoven. Veel hoger dan 1300/1400 voet kwamen we niet door de bewolking. Het hield allemaal niet over, maar we wisten dat het verderop beter zou zijn. En inderdaad, zodra we FIR over gingen werd het prachtig mooi en konden we VFR on top gaan vliegen op FL65. In de buurt van de Moezel weer zakken voor het uitzicht, want het is best mooi daar!!

VFR on top

Moezel

Na 201 nautical mile en 1u38m vliegen kwamen we bij Trier aan, een klein ongecontroleerd veldje. De havenmeester(es) klonk vrij zwoel over de radio, dus we waren wel benieuwd wie er achter de stem zat.
Ik maakte een eersteklas crappy landing (het nummer '(ode to the) Bouncer' van de Studio Killers zou hier prima bij passen) gevolgd door een flinke teleurstelling toen de havenmeester(es) naar ons toe kwam om te vragen of we het toestel wat konden verplaatsen. Afijn, tijd voor koffie!

Trier

Na een uurtje vertrokken we weer richting Colmar, met Arjan aan de controls en Oscar aan de radio.
We waren goed een kwartiertje onderweg toen ik het bonnetje van de landing even in m'n portemonnee wilde opbergen. Ehm, portemonnee... (lichte paniek sloeg toe). Zoeken, zoeken, nog meer zoeken (lichte paniek sloeg om in serieuze paniek). Damn, ding kwijt. Niet heel handig aan het begin van zo'n trip, dus terug naar het veld dan maar, waar we een kwartier later weer aan de grond stonden. Meteen maar even bijtanken terwijl ik naar mijn lost item ging zoeken.
En... ja hoor, gevonden. Lag netjes op de toren. Pheewwww, dat scheelde een boel telefoonnummers bellen om zooi te laten blokkeren. We konden weer op pad.

Onderweg naar Colmar kwamen we wat buitjes tegen waar we mooi omheen konden. We vlogen door de TMA van Straatsburg, die een prima ATC hebben. We moesten de koers even verleggen voor vertrekkend verkeer, maar het werd daarna weer snel 'resume own navigation' naar Colmar.

Colmar, best een groot veld, maar weinig te beleven. Dooie boel zeg maar. Inmiddels was het na drieën, dus even wat eten bij de lokale Grill. Ook daar dooie boel, op een gegeven moment waren we de enige gasten.
Door naar Lausanne dus, onze laatste stop voor de dag. Oscar deze keer PF, Arjan PAX en ik aan de radio.

Van links naar rechts: Marcel, Arjan, Oscar

Prachtige vlucht, lekker op hoogte. Bij Les Eplatures (waar we in 2014 waren geland) vlogen we het Jura gebergte in richting Lausanne, wat erg mooi ligt aan Lac Leman/Meer van Genève. Baan 36 was in gebruik, wat betekent dat je aanvliegt via het meer, een erg fraaie approach. Na de landing mochten we parkeren op Row 1, lekker dichtbij de terminal.
Lausanne is een leuke en gezellige stad. Er heerste een echte vakantie sfeer toen we 's avonds door de stad liepen. Het EK was in volle gang, dus overal werd voetbal gekeken. Aan de rand van het meer konden we goed zien waar we morgen naar toe zouden gaan; Sion, via het Rhonedal, dat je op de onderste foto kunt zien aan de overkant van het meer.

Lac de Neuchâtel

Lac Leman / Lausanne

Foebele kijken aan de haven / Lausanne

Lac Leman, met aan de overkant het Rhônedal

-------
Dag 2
-------

07:30 ontbijt en om 08:00 een Uber besteld. De chauffeur was een Historie teacher/Basketball coach uit Los Angeles, die door een vrouw in Zwitserland gestrikt was. En nu was 'ie 'stuck'.  ;-)
Gezellig kletsend vroeg Oscar naar welk vliegveld hij ons eigenlijk aan het brengen was. 'Geneve' was het antwoord.
Leuk natuurlijk, maar daar stond ons vliegtuig niet. En we hadden het wel correct gezegd bij instappen en in de Uber app. Shit happens, it's monday! Met een kleine detour dus alsnog naar Lausanne airport.

Het was prachtig weer, maar de GAFOR voorspellingen voor de alpen routes waren verre van goed. De termen closed, marginal en difficult kwamen veelvuldig voor. Maar tot aan Sion was het open, dus we zouden daar verder kijken.
Ik vloog deze leg naar Sion, een tochtje dat ik in 2014 ook gevlogen had. Bekend terrein dus, maar daarom niet minder leuk of mooi.

Lausanne; Blue skies!

Lac Leman met links het Rhônedal

Sion in sight

Aangekomen op Sion aan de koffie op het terras. Weer naar de GAFORs kijken, nog steeds niet echt lekker. Maar ze zouden wel moeten verbeteren in de loop van de ochtend. Vroege lunch dan maar om de tijd een beetje te doden. Ondertussen kwam een NF5 wat T&G's maken, gaaf om te zien zo vlak voor je neus.

Happy crew / few

Aangezien het aan deze kant van de Alpen prachtig weer was maar de GAFORs nog behoorlijk negatief waren, gingen we naar webcams langs de route op zoek om een idee te krijgen van het weer. In die ski gebieden staan die overal en krijg je vaak een HD beeld van de huidige condities. Overal waar we keken was het kastelen weer. Blauw, met hier en daar wat hoge wolken. We maakten een plan de campagne om verder te gaan en bespraken hoe te handelen in het geval we toch ergens in minder goed weer terecht zouden komen.

We vertrokken naar Lugano met Oscar at the controls en vlogen het dal na Sion verder door, nieuw en onbekend terrein voor ons.

Het uitzicht was prachtig. Magnifiek. Adembenemend. En, nog belangrijker, het weer ook. Rechtsaf de Simplon pas in en zigzaggend door de Alpen. Dit stuk vliegen gaat definitief de boeken in als één van de mooiste. 

JLK crew in opperbeste stemming

Via een stukje Italiaans luchtruim kwamen we uit bij Lago di Maggiore voor de approach naar Lugano, ook ongelofelijk mooi om aan te vliegen. En het veld zelf, bleek na de straight in landing op runway 01, ook een prima plek om te vertoeven. We stonden met de kist in goed gezelschap.

Dat lichte streepje... is Lugano airport

Ruilen?

Terwijl we wat zaten te drinken kwam er een weather warning via de app van Meteo Swiss. Een wind waarschuwing voor Lugano en omgeving, die zou 's middags aantrekken tot 20-25 kts uit het noorden. Vertrekken dus, want dat werd teveel van het goede. Arjan vloog deze leg naar Buochs en na take-off merkten we al goed dat noordenwind voor (heel veel) turbulentie zorgt daar. In de ruim 20 minuten die we nodig hadden om te klimmen naar FL85 hebben we geen seconde rustig level gevlogen. We zijn inmiddels alledrie volleerd cockpit-dak-kopper.

Deze leg bracht ons over de Gotthardpas die behoorlijk hoog ligt (2108 meter, bijna 7000ft). Arjan nam wat extra marge door verder te klimmen naar FL95, het hoogte record van deze trip. Bijna 10.000 voet en dan nog zie je niet ver beneden je graniet. Blijft apart voor ons plattelanders.

Ook deze leg was onwaarschijnlijk mooi om te vliegen. Wat zijn die Alpen toch prachtig daar...

Op een geveven moment draaiden we naar links en zagen we aan het einde van het dal de Vierwaldstättersee liggen, wederom een prachtig gezicht. Ter hoogte van Brunnen draaiden we linksom en dan zie je in de verte Buochs al liggen. Buochs is het thuisveld van vliegtuig fabrikant Pilatus. Daar kun je naartoe voor een rondleiding, maar aangezien we niet lang zouden blijven was dat geen optie voor ons. Verder is daar -niets- te doen, behalve naar de nieuwe PC-24 jet kijken die engine testen stond te doen. Er was ook geen restaurantje, dus de meegenomen reserve proviand werd opengetrokken. Buochs is overigens wel wat apart. De tower controller komt per fiets, er ligt een fietspad langs de baan en ze hebben slagboompjes voor kruisende voetgangers en fietsers die ook dichtgaan als je langs taxiet. De temperatuur hier was 27 graden met een drukverschil van 7mbar (lager) met de andere kant van de alpen.

Vierwaldstättersee in de verte

Vol graag!

Na een uurtje vertrokken we weer naar onze laatste bestemming van de dag, Friedrichshafen. De toren vroeg of we 11 kts tailwind konden hebben, maar dat was een no go. Dus 2km backtrack en omdraaien maar. Ook nu hadden we na de takeoff weer een prachtig uitzicht.
We hadden de route gepland via de Zurich TMA, maar Zurich info vroeg ons om een andere route te vliegen. We vlogen via Wangen-Lachen en overhead Konstanz naar EDNY (Friedrichshafen) aan de Bodensee. Toen we daar op downwind zaten hoorden we dat een B737 op final zat, die werd gewaarschuwd voor ons. Korte tijd later kwam die voorbij in tegengestelde richting en mochten wij base en final draaien. Ze hebben daar een ILS, dus die maar ingesleuteld, altijd goed voor de oefening. Met de naalden keurig + werd de landing ingezet. Parkeren mochten we op A3. Het Ibis hotel zat direct aan het vliegveld, ideaal!

's-Avonds de stad in om te eten, terrasje aan de Bodensee. Even alle ervaringen van de dag laten bezinken...

Het was mooi weer op Buochs, met 27 graden...

Links in de verte de Bodensee

VIP vervoer, of course!

Tja, als er wat te klimmen valt...

-------
Dag 3
-------

Alweer de laatste dag. Eerst een korte leg naar Schwenningen die ik zou vliegen. Lekker koel en stabiel weer, rustige tocht. Weinig activiteit daar, we waren de enige bezoekers. Aan het vliegveld zit een klein luchtvaart museum, gerund door een oude kerel die daar alles zelf doet. Leuk om even te gaan kijken voor 5 euro per persoon.

Niet iedereen heeft een Alpha Jet, F-104, MIG-21 en AN-2 in de tuin staan...

Op de buienradar zagen we de buien van zuid-west naar noord-oost trekken. Dit hadden we ook verwacht, want er was een koufront voorspeld op deze dag. Het was nu nog prachtig weer, maar we zouden zeker buien tegenkomen.
We stegen op voor de leg naar Traben Trarbach met Arjan in the left seat. Het eerste stuk was het nog prima weer, terwijl we de TMA van Baden doorgingen. Maar al snel daarna kwamen er toch wat flinke buien om de hoek zetten.
we vlogen even parallel aan het front om de opties te overwegen. Ergens proberen er door heen te prikken, of landen en het front laten passeren? Arjan maakte als pilot in command de beslissing; landen en afwachten. Op zoek naar een uitwijk veld dus. Er was van alles in de buurt, maar je zoekt wel iets dat goed uitgerust is. Mijn oog viel op Speyer, op nog geen 10 minuten afstand. Bekend veld voor Arjan, dus dat werd 'm. Het circuit ging 'm echter niet worden, daar hing een e-nor-me bui boven. Een direct base naar baan 16 was wel een optie. Aan de hoeveelheid water op het veld te zien was er genoeg gevallen daar toen die bui overtrok...

Turning final 16, joekel van een bui boven het circuit

Speyer technik museum vanaf short final

Wet wet wet

Goed, geen 'echte meerdaagse' zonder uitwijk, dus ook dat konden we van het lijstje krassen.
Terwijl we in de briefing room wat administratie deden keken we naar het weer. Oscar zag dat er gat in het front leek aan te komen, dé kans om richting Rotterdam te vliegen. Rond 14:15 zouden we dan airborne moeten zijn. Voor de zekerheid maar wat extra peut in de tanks en om 14:14 stonden we op het holding point klaar voor vertrek. Right on Time

Het gat bleek inderdaad daar. Met prima weer om naar het noord-westen te vliegen via Koblenz als waypoint. Onderweg hoorden we nog de PH-NSC op de frequentie die vanuit Dahlemer Binz naar Koblenz vloog. VCR was maandag aan de clubweek op Dahlemer begonnen, dus praktisch de hele vloot stond daar. De bewolking werd steeds hoger en onderweg geen bui meer gehad. Pas bij Rotterdam werd het wat heiig, maar nog steeds prima weer om thuis mee te komen.

Reisje langs de Rijn

Rotjeknor

De laatste landing na 2u20m op homebase EHRD en het zat er weer op, deze waanzinnig gave vliegtrip. Eigenlijk alles wel gehad; uitdagingen met weer, interessante ATC, uitwijken, volledige plan kunnen vliegen, veel lol en veel geleerd. Wat een ervaring weer...!

JLK weer op stal zetten

Bagage service Matthieu

Uiteraard is er een filmpje van deze gave trip.

De gevlogen route (GPS logs):
Dag 1
Dag 2
Dag 2