Instrument training

Een paar weken geleden ben ik met lessen begonnen om op instrumenten te leren vliegen. Daar hoort ook een hele bak theorie bij, 7 vakken met evenveel examens. Daar was ik vorig jaar juli al mee begonnen en dat heb ik afgelopen januari afgerond. Die vakken zijn;

• Air Law
• Flight performance & Planning 
• Human Performance
• IFR communications
• Instruments
• Meteorology 
• Radio Navigation

Een deel van de vakken overlapt enigszins met de PPL theorie, maar dit is echt toegespitst op 'blind' vliegen.
Dat is ook precies het verschil met VFR (op zicht) vliegen. Tijdens een VFR vlucht gebruiken we natuurlijk ook een aantal instrumenten (met name voor hoogte en snelheid), maar onze belangrijkste referentie voor navigatie en horizon is wat we buiten zien. Je kijkt 90% van de tijd naar buiten en af en toe op de instrumenten om te zien of alles nog gaat zoals je gepland hebt.

Bij instrument vliegen kijk je alleen naar buiten tijdens het eerste deel van de take-off en het allerlaatste stukje van de landing. Daar tussenin kijk je niet meer naar buiten om je weg te vinden of om het toestel recht te houden. Je kijkt alleen nog naar buiten om van het uitzicht te genieten (als dat er is).

Als VFR vlieger moet je dus die omschakeling maken, van vliegen op zicht naar vliegen op instrumenten. En dat is precies waar de lessen mee beginnen.
De eerste les was het prachtig weer, maar ik moest toch proberen alleen naar de instrumenten te kijken van de instructeur. Ik dacht dat dat enorm tegen zou vallen, maar het viel me reuze mee. Uiteraard zag ik nog wat in mijn blikveld, maar ik heb echt geprobeerd alleen maar naar de instrumenten te kijken.

De tweede les was naar buiten kijken überhaupt niet mogelijk. Het was echt IMC weer (instrument meteorological conditions) want op 900 voet vlogen we de bewolking in waarna je dus echt niets meer ziet door de voorruit. Alsof iemand een dekbed over de cockpit kap gooit. Maar, dat is wel perfect weer om het te leren.

De lessen erna (tot nu toe) was het veel te mooi weer, maar had ik zogenaamde IFR training goggles op. Dat is een bril waardoor je niets kunt zien. Althans, niet recht vooruit of links en rechts. Als je je hoofd in een normale positie houdt zie je alleen het instrumenten paneel. Uiteraard kun je een beetje smokkelen, maar daar help je jezelf niet mee.

De lessen beginnen met het gewoon rechthouden van het toestel, bochten draaien, klimmen, dalen, snelheden wisselen, enz. Daarna komt er navigatie op radio bakens bij en ondertussen klets je nog tegen ATC.
De afgelopen les hebben we ook stalls geoefend en unsual attitudes. Bij dat laatste neemt de instructeur de besturing even over en brengt zonder dat je mag meekijken op de instrumenten het vliegtuig in een ongewone stand; steile klim in een bocht, een duikvlucht, 60 graden bocht; wat'ie ook maar kan verzinnen. Daarna roept 'ie "your controls" waarna je naar de instrumenten mag kijken en je z.s.m. het toestel straight&level moet brengen.
Ik vond dat erg gaaf om te doen, een beetje als in een game. Je kijkt omhoog en in een split second interpreteer je wat je kunstmatige horizon je vertelt. En dan voer je de nodige stuurbeweging uit om het toestel recht te krijgen.

We beëindigen elke les met een instrument approach. Daar komt een voordeel bij kijken van het vliegen op Rotterdam Airport, want dat kan daar met een ILS of VOR-DME approach, welke we om en om doen. Ik vind met name de VOR-DME approach pittig, omdat je zoveel tegelijk moet doen. Dat moet je echt leren, multi-tasken tot je erbij neervalt. Een ILS approach is iets makkelijker maar die vlieg ik tot nu toe nog niet consistent netjes af. Als dat lukt is het meer geluk dan wijsheid. ;-)

To be continued...