ZZZZ

Nee, niet in slaap gevallen achter het toetsenbord of tijdens het vliegen.  ;-D
ZZZZ is wat je moet invullen op het vliegplan als je naar een vliegveld vliegt dat geen ICAO code heeft. ICAO is de wereldwijde organisatie voor burgerluchtvaart en die hebben aan praktisch alle vliegvelden een code toegekend. Zo heet Rotterdam-The Hague airport 'EHRD' in ICAO taal, Schiphol is 'EHAM'. Alle Nederlandse vliegvelden beginnen overigens met EH. De Belgische velden weer met EB.

In Venlo is er ook een vliegveldje. Deze was tot voor kort alleen beschikbaar voor MLA toestellen, een lichtere klasse sportvliegtuigen. Maar sinds een jaartje ofzo mag je er ook naartoe met een reguliere SEP kist. Wel even bellen van te voren, maar dan ben je van harte welkom.
Dit zou dus een mooie tussenstop zijn in het dagje vliegen dat Mark en ik hadden gepland. Weliswaar de tweede poging, want de eerste was natuurlijk weer verpest door slecht weer. Maar nu was het super, weinig wind, aangenaam zonnetje en lente temperaturen.

We hadden de Cessna PH-VZV gereserveerd, dus op naar security poort 19 aan de andere kant van het vliegveld. Even door de scanner, paspoort laten zien en door naar de hangaar waar het toestel al voor ons buiten was gezet. Op de velden van bestemming (Venlo en Grimbergen in Belgie) zou er geen JetA1 beschikbaar zijn, dus volgooien maar!

Tanken op Foxtrot

We vertrokken van baan 24 gevolgd door een standaard Romeo departure. We waren net naar Dutch Mil overgeschakeld om uit te luisteren, horen we een piloot een standje krijgen van de controller; 'Sir, you are in a shooting area!'. Iets met peentjes en zweten.  ;-D

De route liep dwars door de CTR van Eindhoven (ICAO code EHEH), dus eerst Dutch Mil oproepen i.v.m. die SRZ die al een poosje boven Eindhoven ligt en daarna over naar EHEH tower voor crossing clearance. From Tango via Overhead to Zulu at 1500ft, approved. Wel even via de baandrempel want er ging net een Boeing 737 opstijgen, die zagen we dus mooi onder ons vertrekken. Na Zulu direct een left turn voor de laatste 12 minuten naar Venlo.

Aangezien we allebei nog nooit op dit vliegveld geweest waren en we ook geen radio contact kregen besloten we er eerst overheen te vliegen om te bekijken hoe het veld en het seinenvierkant erbij lagen. Baan 24 in gebruik, het beetje wind wat er was stond zo goed als in de baan.
We keerden weer om en vlogen daarna downwind op. Mark meldde dit op de radio en we kregen zowaar twee klikjes terug. Er was dus toch wel iemand aanwezig. Het circuit voor baan 24 is wat kort, dus einde downwind flink gas terug en naar beneden. En met een strakke doellanding op de drempel van de baan waren we aangekomen op Venlo Trafficport.

Apron Trafficport Venlo

We waren de enige (vliegende) bezoekers. Na het betalen van het landingsgeld (19,50 euri) liepen we naar de kantine voor een bakkie pleur. Die kantine zag er een beetje uit als een voetbal kantine inclusief de geur van frikandellen. Met WiFi hotspot, dat dan weer wel.

Mark zou de volgende leg vliegen naar Grimbergen (ICAO EBGB), een klein veld in de CTR van Brussels airport Zaventem (ICAO EBBR). Ook nu moesten we weer even bellen, maar ook daar waren we welkom. 

Na koffie met een broodje stapten we weer in voor de volgende vlucht. We vlogen een stukje dezelfde route, maar in omgekeerde richting tot aan Zulu, waarna we doorvlogen het Belgische luchtruim in. 

We passeerden Bobbejaanland en vlogen verder tussen de CTR's van Antwerpen (ICAO EBAW) en Brussel door. Smalle strook, maar met GPS prima te doen. Maar dat is natuurlijk vragen om problemen, want precies op dat moment ging de Garmin GNS430 kapot, de GPS/radio unit die vast in het toestel zit. Athans, de GPS ontvangst was volledig weggevallen, maar de radio's werkten nog perfect. Gelukkig vlogen we niet op deze GPS en konden we gewoon door. 

Bobbejaanland

We vlogen een stukje om de CTR van Brussel heen tot VRP LONDI, waarvandaan je op 900 voet de CTR in mag voor een landing EBGB zonder verder contact met Brussel tower. De standaard route is dat je eerst over het veld vliegt en dan meteen het circuit in duikt. Wel relaxed, want ook hier waren we nog niet geweest, dus eerst even kennis maken van boven. Als je het veld gepasseerd bent draai je downwind op en ligt niet ver voor je uit het vliegveld van Brussel waar de grote toestellen landen en starten. Wel cool.

Mark maakte een nog strakkere doellanding (ik zweer het, gewoon binnen 30 centimeter van de drempel) waarna we over het gras naar de betonnen parkeer plaats hobbelden. Aléz en welkom! 

Short final EBGB, de baan begint achter de asfalt strook

Druk dat het was! Mark poseert even....

Leuk callsign voor VCR vliegers

We mochten 15 euro betalen waarmee we voor 48 uur lid werden van de club. En dat lidmaatschap is inclusief landingen. Praktisch!

Tijd voor lunch op het terras van het restaurantje, buiten in het voorjaarszonnetje. Life is good!

We wilden nog één veld extra aanvliegen en op de kaart kijkend kwamen we Ursel tegen (ICAO EBUL). Maar, bij navraag bleek dit ex militaire veld alleen open van vrijdag t/m zondag, dus nogo. Mark vond Kortrijk wel een leuk alternatief, ruwweg dezelfde afstand. Sure we can!

Dus na de lunch weer aan boord voor een leg EBGB > EBKT. De CTR van Brussel weer uitkruipen op 900 voet, daarna wat de hoogte in voor de vrijwel rechte lijn naar VRP Sierra, aanvliegpunt voor Kortrijk. Er was wel wat verkeer rondom EBKT, maar ze zijn daar redelijk actief op de radio, wat wel weer scheelt. Het circuit en daarmee downwind ligt dicht op het veld, dus na downwind draai je in één keer door naar final, er is praktisch geen baseleg. Nette landing op het brede asfalt van Kortijk, taxi to the tower...

Apron EBKT

Altijd wel zakenspul daar...

Helaas was alles daar dicht (zo tref ik het meestal daar), dus een smerig bakkie weetikveel uit de automaat en een half uurtje later liepen we weer richting kist voor de laatste leg naar homebase. Op 2500 bleek dat het zicht behoorlijk slecht was. We vlogen langs Ursel onder leiding van Brussels Info. 

Maar hoe dichterbij we bij de NL FIR grens kwamen, hoe beter het zicht werd. Op de radio hoorden we iets over een brand in Steenbergen, waar we toevallig op een paar mijl afstand langs vlogen. dat bleek een flinke fik te zijn.

Na een uurtje vliegen plantte Mark met een long field landing de Cessna netjes op het Rotterdamse asfalt. Lekker dagje vliegen zo! Nog even de Cessna op stal zetten en op naar huis...

Happy landings!